“En het is altijd bekend geweest dat liefde niet zijn eigen diepte kent tot het uur van scheiding.” De prachtige woorden van Khalil Gibran vatten de essentie samen van ons onderwerp van vandaag: het nemen van tijd apart in een relatie. Vele mensen vragen zich af of het nemen van afstand in een relatie een goede keuze is, en hoe deze ruimte het beste kan worden genavigeerd. Maakt afwezigheid het hart werkelijk fonder? Is tijd apart gunstig voor een relatie? Helpt het voor een huwelijk? Het verhaal dat we vandaag bespreken lijkt dit zeker te bevestigen.
We onderschatten vaak de impact die onze partners op ons hebben, en afstand herinnert ons zachtjes aan hun belang. Een gezonde relatie vermindert stress en vergroot de kans op een langer leven. Het is dan ook veilig om te zeggen dat onze partners ons emotionele, seksuele en spirituele vervulling bieden.
Echter, we raken zo gewend aan hun aanwezigheid dat we ons beter helft gemakkelijk gaan onderschatten en ons meer op hun negatieve eigenschappen gaan concentreren. We kunnen zelfs vijandig en ongeduldig worden. Daarom kan tijd apart in een relatie ervoor zorgen dat je elkaar opnieuw waardeert en je herinnert waarom je ooit verliefd bent geworden. Laten we het verhaal van Henry en Amanda horen, die samen een reis hebben ondernomen die hen sterker heeft gemaakt.
Tijd Apart Nemen In Een Relatie Om Deze Te Versterken
Het is altijd geruststellend om te weten dat iemand het pad heeft bewandeld waar wij ons momenteel op bevinden. Dat iemand door de omwentelingen is gegaan die nu in ons hoofd spelen. Het feit dat zij in onze schoenen hebben gestaan en uiteindelijk goed zijn terechtgekomen, biedt enige zekerheid. Misschien zullen wij ook goed afkomen, ook al zijn de schoenen een beetje ongemakkelijk. Hun verhaal en ervaring kunnen ons hoop en inspiratie geven terwijl we aan onze eigen reis beginnen. Dit is de reden dat we dit verhaal met u delen, zodat u een beter begrip kunt krijgen van wat tijd apart in een relatie inhoudt en hoe het u daadwerkelijk ten goede kan komen. Dus laten we beginnen.
U moet Henry en Amanda (namen gewijzigd ter bescherming van de identiteit) slechts eenmaal ontmoeten om te weten dat ze een team vormen. En nog een onverslaanbaar team ook. Het is bewonderenswaardig (en bovendien zeldzaam) om een stel te ontmoeten dat zo in harmonie met elkaar is. Ik wist dat ik hun verhaal moest delen, omdat het mijn overtuiging bevestigde dat het nemen van tijd apart in een relatie een goede zaak kan zijn. In hun verhaal vond ik het antwoord op mijn vraag: “Is tijd apart in een relatie een goede zaak?”
Na enig aandringen en beloften van vertrouwelijkheid, ging Henry met mij zitten voor een paar cappuccino’s en vertelde hij hoe ze op het punt waren gekomen waar ze nu stonden. Aanvankelijk wilde ik schrijven over het solide huwelijk dat zij hadden opgebouwd, maar zijn verhaal nam een nieuwe wending. Hij herhaalde dat het nemen van tijd apart om een relatie te versterken een geweldig idee is, dat hij met veel enthousiasme aanbeveelt aan iedereen die hij ontmoet.
Henry vertelde dat het nemen van tijd apart de kwaliteit van zijn huwelijk aanzienlijk had verbeterd. Hun verhaal gaf me een verfrissend perspectief op romantiek.
Henry vertelt over hun beginperiode…
Als ontwerpers kwamen we elkaar tegen op de universiteit en vallen we in love. Twee jaar na onze eerste date startten we ons eigen ontwerpbureau. Zij verzorgde de content, terwijl ik de grafische elementen deed. Vol enthousiasme en gedrevenheid wisten we dat we zouden slagen; het was slechts een kwestie van tijd.
In de avond was mijn kleine eenkamerappartement ons liefdehol, en overdag diende het als ons werkstation. Toen we onze 40ste klant binnenhaalden, verhuisden we uit ons appartement naar gehuurde kantoorruimte. Op die dag deed ik haar een onvergetelijk huwelijksaanzoek. En zij zei ja, ja en nog eens ja. We vierden het met een fles champagne en wat knoflookbrood.
Op kantoor waren we met een team van vijf en onze klantenkring groeide. Amanda en ik zijn allebei sterke persoonlijkheden, dus er ontstonden vaak wrijvingen, maar we onderdrukten onze ego’s voor het welzijn van het bedrijf. We werkten ons uit de naad. Een normale werkdag duurde 13-14 uur. Maar klagen deden we niet. Ons bedrijf bestond zeven jaar en ons huwelijk vier jaar, en de opdrachten stroomden binnen.
Het leek onwerkelijk dat we week na week klanten afwezen. We waren in een flow en het idee om tijd apart te nemen in een relatie zou ons destijds aan het lachen hebben gemaakt. We wilden ons team uitbreiden om meer werk aan te kunnen, maar het was lastig om de juiste vaardigheden en synergie te vinden; we bevonden ons niet in Californië of New York. En toen begon Amanda te klagen over vermoeidheid, slaaptekort, gewrichtspijn, en dergelijke.
En toen ging het bergafwaarts
Ze wilde een pauze nemen van het werk, wat haar ook een tijdje tegen haar zin was. Ik begreep het niet. We zaten al krap in de mensen. Is er niet een tijd en plaats voor alles? Ik wilde haar vertellen dat we het ons nu echt niet konden veroorloven. Dus, ik droeg de last van de klanten alleen. Ik was tamelijk ongelukkig. Zij was nog ongelukkiger, zowel met zichzelf als met mij.
Hoe harder ze zichzelf pushte, hoe prikkelbaarder ze werd, wat leidde tot meer fouten in haar eindproducten. We moesten investeren in een proeflezer, een onnodige kostenpost die we gemakkelijk hadden kunnen vermijden. Ze onthulde maanden later dat dit het moment was waarop ze voor het eerst had overwogen om tijd apart te nemen om de relatie te versterken. Op dat moment had ik nooit begrepen waarom je je partner tijd zou moeten geven. Ik dacht werkelijk dat dit alleen duidde op een mogelijke relatiecrisis. Maar dat is niet het geval.
We droegen de werkstress naar onze slaapkamer en de slaapkamerstress naar ons werk. Zij beschuldigde mij van het niet begrijpen, terwijl ik haar beschuldigde van voortdurende verwijten. Er leek geen weg meer uit te komen en we zaten in een vicieuze cirkel, zonder enige onderbreking van elkaar. (In die tijd was ik niet bekend met het concept van tijd apart nemen in een relatie.)
Toen we een diagnose kregen, begreep ik dat ze leed aan een zeldzame aandoening die het lichaam en de geest geen rust gunde. Zelfs als ze ging liggen en haar ogen sloot, functioneerde haar lichaam niet in de automatische rust- en herstelmodus zoals bij ons. Haar geest en lichaam bleven doorgaan, wat leidde tot uitputting en ernstige prikkelbaarheid.
Het was tijd om een pauze te nemen…
Hoewel we een logische verklaring hadden voor onze relatieproblemen, loste dit onze praktische kwesties niet op. We hadden deadlines, een enorme werkdruk en oplopende spanningen. Amanda verhuisde naar Jersey City, omdat geen van de artsen hier in staat was om met haar aandoening om te gaan. Ik bleef achter; ik had de luxe niet om mijn zaak te sluiten en haar in die moeilijke tijd bij te staan. Hoewel ze dat begreep, was ik uiteindelijk niet aanwezig voor haar toen ze me het meest nodig had.
Toen ze haar medicatie had gekregen en zich aanpaste aan haar nieuwe levensstijl, verhuisde ze terug. We probeerden weer ‘normaal’ te leven, maar het was niet gemakkelijk. De frustraties bleven bestaan; ze had nog steeds wrok jegens mij omdat ik haar situatie voordat deze officieel was gediagnosticeerd niet had begrepen. Ik had moeten weten dat zelfs iets kleins haar niet zou afschrikken. We konden de zaken niet oplossen.
Het was haar idee om apart te gaan wonen. Ik had mijn twijfels. “Is tijd apart goed voor een huwelijk?” vroeg ik me af. Maar ik verhuisde naar het huis van een vriend. En op dat moment begon alles op zijn plaats te vallen. Die periode leerde me dat tijd apart in een relatie mensen dichter bij elkaar kan brengen.
Is Tijd Apart In Een Relatie Goed? Blijkbaar Wel!
We voelden beiden de leegte intens. In de loop der jaren waren we aan elkaar gewend geraakt. Ik zorgde voor de melk, zij maakte de ochtendkoffie. We bespraken krantenkoppen tijdens de thee met koekjes. De ontbijtbesprekingen leidden ons naar onze werkuren.
Blokken tijdens de werkuren werden doorbroken met een warme soep om 03.00 uur in bed, en een intieme sessie werd vaak onderbroken door een plotselinge ingeving over hoe we een nieuwe klant konden binnenhalen. Uren van stress aan de computer werden verlicht door voetmassages of schoudermassages.
Het lijstje leek eindeloos. Het missen van de kleine en grote comfortmomenten die we elkaar boden, was niet langer onbelangrijk. Is tijd apart goed voor een relatie? Ja, omdat je begrijpt wat er echt toe doet. Die 28 dagen apart leerde ons dat het leven samen prachtig is. Daarnaast is het gewoon niet leuk om alleen je ontbijt te nuttigen; het eten smaakte gewoon niet hetzelfde. En thuiskomen in een leeg appartement voelde elke avond als een nieuwe steek in je hart.
De scheiding maakte wat daarvoor ‘groot’ was, in werkelijkheid behoorlijk dom en ongemakkelijk lijken. Soms is het nemen van tijd apart in een relatie het beste geschenk dat je je partner kunt geven. Sinds die dag zes jaar geleden zijn we niet verder gekomen dan de hoofdingang.
(Verteld aan Raksha Bharadia)
Voordelen en Nadelen van Tijd Apart Nemen in Een Relatie
De reden waarom veel mensen huiverig zijn om tijd apart te nemen in een relatie, is omdat ze vrezen dat het leidt tot grotere afstand. Hoewel dat niet per se waar is, is het nog steeds een mogelijkheid. Als je je in een relatie bevindt die op het punt staat om uit elkaar te vallen, kan een pauze dat proces namelijk bespoedigen.
Ongeacht de dynamiek van je relatie, hier zijn enkele algemene voordelen en nadelen van tijd apart nemen. Hiermee vind je antwoorden op vragen als: “Waarom zou je je partner tijd moeten geven?” en “Heeft tijd apart doorbrengen echte voordelen voor een relatie?”
Terwijl we hier een eerste-hands verhaal hebben dat uitlegt waarom het nemen van tijd apart in een relatie goed kan zijn, is er ook een andere kant van het verhaal. Nu je beide perspectieven hebt gelezen, kun je de mogelijke gevolgen van deze beslissing beter begrijpen. Neem even de tijd, evalueer je relatie en overweeg zorgvuldig je volgende stap.