Het is geen gemakkelijke beslissing om een huwelijk te ontbinden. De maatschappelijke stigma’s rond echtscheiding, waaronder de etiketten ‘lui’, ‘onverantwoordelijk’ of ‘verwend’, zijn nog steeds sterk aanwezig. Veel getrouwde koppels zoeken professionele hulp wanneer ze herhaaldelijk tegen problemen en communicatiebreuken aanlopen. Volgens onderzoek heeft zelfs 34% van de respondenten koppels therapie gevolgd voordat ze getrouwd waren. Dit is een effectieve manier om problemen vroegtijdig aan te pakken. Laten we echter kijken naar de inzichten van Dr. Neeru Kanwar, onze expert van vandaag.
Dr. Kanwar is een professionele psychotherapeut met een doctoraat in klinische psychologie en een specialisatie in counseling. Sinds 1995 heeft ze een eigen praktijk. We stelden haar enkele vragen over haar waarnemingen met betrekking tot huwelijksadvies en de huidige trends in conflicten tussen partners.
Wie zoekt vaker hulp bij u, mannen of vrouwen?
Hoewel ik ook veel mannen als cliënten heb gehad, blijkt de afgelopen jaren dat 80% van mijn clientèle uit vrouwen bestaat. Zelfs als vrouwen alleen komen, maar ik merk dat hun partner ook betrokken moet worden bij de therapie, nodig ik de partner uit. Er zijn ook mensen die uitsluitend voor individuele therapie komen. Koppels therapie verschilt echter iets van individuele therapie. Wanneer ik bijvoorbeeld met 30 cliënten werk, zijn zes of zeven daarvan koppels.
Wat zijn de grootste problemen in huwelijken die u momenteel tegenkomt?
Vaak komen vrouwen met klachten over een gebrek aan communicatie. Ze voelen zich niet gehoord en ervaren een disconnectie. Velen zijn erg eenzaam en menen dat er weinig is wat hen als koppel bindt. Ondanks dat de seksuele relatie vaak nog in orde lijkt, geven veel vrouwen aan dat ze vooral behoefte hebben aan betere communicatie met hun partners.
Observeert u patronen in communicatiestoornissen, misschien zoals een zevenjaarsjeuk?
Veel cliënten komen pas als ze geconfronteerd worden met een ernstige situatie. Mannen zoeken vaak hulp na een buitenechtelijke affaire, bij hen of hun partner. In het jaar 2000 kwam 4 van de 10 paren door zo’n affaire. Tegenwoordig ligt dat percentage echter op 7 van de 10 koppels. Vaak vinden deze affaires plaats op de werkvloer en neemt het aantal gevallen toe, vooral omdat zowel de man als de vrouw werkenden zijn.
Wanneer vrouwen naar u toe komen, gebeurt dat dan omdat ze betrapt zijn of omdat ze zich schuldig voelen?
Niet veel vrouwen komen omdat ze zich schuldig voelen. Ze komen meestal omdat hun situatie openbaar is geworden en er een crisis is – vaak willen ze eenvoudigweg gehoord worden. Ze willen begrijpen waarom dit is gebeurd en verlangen naar bevestiging of empowerment, zodat ze het kunnen verwoorden en er duidelijk over kunnen praten.
Denkt u dat een buitenechtelijke affaire een directe relatie heeft met communicatiestoornissen?
Ja, dat denk ik. Het komt vaak pas later in het huwelijk voor, bijvoorbeeld na de geboorte van kinderen of wanneer ze iets ouder zijn. Meestal blijkt dat er vanaf het begin van het huwelijk een probleem was dat niet is aangepakt, of één partner zich niet gehoord voelt.
Een voorbeeld is een koppel waarbij de man 38 en de vrouw 35 jaar oud zijn. Beide zijn werkzaam als accountant en ze hebben twee kinderen van 10 en 5 jaar. Ze hadden hulp ingeschakeld omdat de vrouw met maagklachten kampte, wat uiteindelijk bleek te zijn gerelateerd aan stress. De man benaderde me omdat zijn vrouw deze problemen had en zij door een psychiater naar mij verwezen was.
Bij het gesprek met de vrouw ontdekte ik dat zij moeite had met communicatie en dat er gedurende de jaren een disconnectie was ontstaan tussen hen. Zij had uiteindelijk een relatie ontwikkeld met iemand die ze via Facebook had ontmoet. Deze connectie was hernieuwd en leidde tot een intiemere relatie.
De man in deze situatie was ook getrouwd en had duidelijk gemaakt dat hij zijn gezin vooropstelde. De vrouw had hetzelfde aangegeven. Het was niet gepland, maar ze raakte betrokken in deze relatie omdat ze zich eenzaam voelde. Uiteindelijk ontdekte haar man, via een SMS, de affaire, die overigens al twee jaar had geduurd.
De vrouw vertelde dat haar man haar niet ‘zag’ – hij had geen tijd voor haar, er was geen aandacht en geen erkenning van zijn kant. De man zat naast haar te huilen terwijl zij haar verhaal vertelde, omdat hij gedesillusioneerd was door de situatie.
Waarom doen mannen dit? Waarom laten zij de communicatie tot zo’n niveau afnemen?
Mijn focus ligt op het helpen van hen om aandacht te besteden aan hun emotionele behoeften die niet vervuld worden, wat zou kunnen leiden tot een betere communicatie met de partner. Het is belangrijk dat ze beiden de emotionele behoeften van elkaar begrijpen en erkennen. Na het huwelijk moeten ze balans vinden tussen hun eigen behoeften en die van hun partner. Velen gaan ervan uit dat de ander al begrijpt wat je voelt zonder dat je dit hardop uitspreekt, maar zo werkt het niet. Het vergt een bewuste inspanning om een relatie te laten slagen. Er spelen veel complicaties, soms voortkomend uit ervaringen met ouders, of het is simpelweg een reactie op die situaties.