In een scheef en klein heuvelstadje was het onderwerp seksualiteit iets dat we niet expliciet konden bespreken. We waren onschuldige vijftienjarige tieners, die obsessief waren met jongens van de school van de ‘vijand’. Voor ons waren homoseksuelen allemaal mannen, transgenders werden ‘chhakkas’ genoemd en biseksuelen werden als besluiteloos beschouwd. Alleenstaande biseksuele vrouwen ontvingen nauwelijks de waardering die ze verdienen. Er was altijd veel verwarring en roddel rondom hun seksualiteit.
Het accepteren van biseksualiteit of iets dat anders is dan de norm viel de mensen om me heen nooit gemakkelijk. “Je bent zo gay” was bedoeld als een belediging totdat iemand tijdens een gymles terugkwam met “Ja, dat ben ik. En? Wat maakt het uit?” Uiteraard werd deze persoon naar de zuster-directeur gestuurd en werden haar ouders ingelicht. Wat een schande, inderdaad!
Biseksualiteit Accepteren
Er zijn veel verhalen van eerste ervaringen met biseksualiteit. Verschillende omstandigheden en situaties helpen mensen te realiseren wie ze werkelijk zijn, en ze herontdekken zichzelf op de meest prachtige en epifane manieren. Alleenstaande biseksuele vrouwen zijn sterk, mooi en dapper op hun eigen manier.
Mijn verhaal is echter iets anders. Ik zal je meer vertellen over mijn acceptatieproces. Verhalen over biseksuele relaties worden nog steeds vaak begroet met spot, hoon of weerspiegeling. Hopelijk kan mijn verhaal hieraan bijdragen en alles veranderen.
De ‘allemaal over jongens’-fase van de tienerjaren ging over in de ‘allemaal over mannen’-fase in het vroege volwassen leven. Een aanzienlijk deel van de tijd werd besteed aan het stiekem roddelen over mannen in roze shirts en meisjes die op een “rare manier” liepen. Misschien houdt ze van meisjes, misschien van jongens. Misschien van beide.
De term “rare manier” impliciteerde een voorkeur voor een shirt en broek in plaats van een rok en een fancy top. Het woord “jongensachtig” werd te vaak gebruikt. En wonderbaarlijk genoeg voelde ik me hierdoor op een manier aangetrokken die ik niet als seksueel beschouwde. Destijds had ik nooit gedacht dat ik ooit een alleenstaande biseksuele vrouw zou worden. Ik had biseksuelen beschouwd als besluiteloze, hornige mensen die alles wilden hebben.
Biseksualiteit was voor mij aanvankelijk een kwetsende term
Ik had een sterke hechting aan een van mijn beste vriendinnen op school, maar ik dacht dat het vriendschappelijk was. We speelden stukjes na waarin zij de jongen was en ik het meisje.
Pas achteraf realiseerde ik me dat er misschien meer dan vriendschappelijke gevoelens voor haar waren. Ik voelde me jaloers wanneer anderen met haar omgingen of zij naast iemand anders zat totdat ik in de klas aankwam. Al deze gevoelens waren in mij aanwezig terwijl ik een relatie had met een jongen die naar dezelfde bijles ging.
Weet je hoe sommige homoseksuelen homofobisch zijn? Ik kwam dicht in de buurt van het stereotype. Een alleenstaande biseksuele vrouw die bang was voor mensen die op haar leken. Zeggen dat ik homofobisch was, zou een te grote stap zijn, maar hoewel ik de geldigheid begreep van een man die van een man houdt of een vrouw die van een vrouw houdt, kon ik niet begrijpen dat iemand zowel tot mannen als vrouwen aangetrokken kon zijn. Ik had veel verhalen gehoord over biseksuele relaties. Hoewel ik geïntrigeerd was, was ik nooit echt betrokken.
De tijden veranderden. Enkele jaren later op school ontmoette ik een homoseksuele man die me een sigaret aanbood. Hij was een ouderejaars op de universiteit. Er gingen geruchten dat hij homoseksueel was. Hij droeg geen roze shirt, hij sprak niet met theatrale gebaren en hij wisselde zijn schoenen niet elke dag. Kortom, hij voldeed niet aan het homoseksuele stereotype. Gewoon fascinerend, nietwaar?
Ik kreeg opmerkingen als “Oh mijn God. Hij is gay. Waarom heb je een crush op hem?” Vreemd genoeg was ik verbijsterd. Pas maanden later kon ik een antwoord formuleren: “Dus ik moet controleren wat de seksualiteit van een jongen is voordat ik op hem val?” Waarop ik een paar opgetrokken wenkbrauwen als antwoord kreeg.
In het volgende jaar had ik met succes gedate met een vriend van mijn crush. Toen kwam het hele verhaal van het daten met mannen. Sommigen waren gepassioneerd in hun affaires, anderen wilden slechts wat aanraken. Het hoeft geen betoog dat mijn ervaringen eindigden met het verliezen van gevoelens voor hen en dat ik als een “schlampe” werd bestempeld.
Verhalen van biseksuele relaties
Dat was het moment waarop het begon – mijn verhalen over biseksuele relaties. Ik begon verliefd te worden op een prachtige vrouw. Het was tijdens mijn universiteitsjaren dat ik tot haar aangetrokken raakte. Hoewel we uit verschillende afdelingen kwamen, kwamen we via gemeenschappelijke vrienden met elkaar in contact, en na een tijdje begon zij me hints te geven dat ze me leuk vond. Ik ging met de stroom mee maar de zaken verliepen snel.
Daar zat ik, een sterrennacht doorbrengend met een prachtige vrouw en ik genoot ervan. Ik had mannen vaak horen zeggen dat vrouwen de zachtste lippen hadden, maar ik dacht dat ze dat slechts zeiden om seks te krijgen. Die avond leerde ik de waarheid achter die uitspraak.
Het begon met simpele zoenen en groeide uit tot een veel intensere sessie van hetzoenen. Ik genoot er met volle teugen van en was vanaf die dag zeker van mijn seksualiteit. Dit blijft mijn favoriete verhaal en ervaring van een biseksueel stel.
Toen ik mijn beste vriendin vertelde over mijn avontuurtje met een vrouw, riep ze uit dat ze altijd al had geweten dat ik biseksueel was. Ze had het me nooit eerder verteld, maar ik had er geen probleem mee om zo genoemd te worden. De dingen verliepen goed met mijn vriendin. Enkele van mijn ex-vrienden (die in contact met me bleven) zeiden dat het “slechts een fase” was.
Toen ik uiteindelijk mijn vriendin vertelde dat ik biseksueel was, rolde ze met haar ogen en merkte op dat mijn relatie gebaseerd was op seksuele impulsen. Ze betoogde dat ik niet biseksueel kon zijn en dat deze relatie niet langer dan zes maanden zou duren.
Fast forward, anderhalf jaar later, ben ik nog steeds in een monogame relatie met een vrouw – geen twijfel daarover en liefde kent geen geslacht. De intimiteit is zoveel beter dan die met mannen en er is geen onnodige jaloezie of sporadische uitbarsting van testosteron.
Ik kijk op speciale gelegenheden ook naar mannen en vrouwen. Ik ben een lange weg afgelegd van een meisje dat ‘gay’ als belediging gebruikte naar iemand die biseksueel is en trots is. Als deel van de biseksuele vrouwen gemeenschap ben ik gelukkiger en trotser dan ooit!