Wanneer we geconfronteerd worden met problemen in onze romantische relaties, neigen we er vaak toe om onze partners of onszelf de schuld te geven van deze moeilijkheden. Neem bijvoorbeeld het geval waarin een constante behoefte aan aandacht een chronisch probleem is geworden in uw relatie; u zou uw partner kunnen beschuldigen van te afhankelijk of aanhankelijk zijn, terwijl zij u mogelijk beschuldigen van emotionele afstandelijkheid. Hoewel het lijkt alsof deze individuele problemen de oorzaak zijn van de uitdagingen in uw relatie, ligt de werkelijke oorsprong van conflicten vaak in de verbinding tussen nare kindservaringen en volwassen relaties.
De manier waarop u bent opgevoed heeft invloed op de relaties die u als volwassene aangaat, met name in romantische contexten. Aangezien deze invloeden op een onbewust niveau werken, gaan veel mensen door het leven zonder zich ervan bewust te zijn waarom ze op bepaalde situaties reageren zoals ze doen.
Voelt u zich onzeker? Trekt u vaak toxische mensen aan in uw leven? Heeft u uw partner nodig om zich compleet te voelen? De antwoorden op deze vragen zijn te vinden in uw kindservaringen en de interacties met uw primaire verzorgers, meestal uw ouders.
Geen enkele relatieproblematiek tussen twee volwassenen ontstaat in een vacuüm. Deze problemen zijn altijd verbonden met de invloed van ouders op relaties, aangezien wij sociale wezens zijn en onze wereldvisie, percepties en reacties op situaties zijn gevormd door onze opvoeding. Uw zelfwaardering, zelfvertrouwen en gevoel van individualiteit hangen allemaal af van hoe goed (of slecht) u als kind werd gewaardeerd en verzorgd.
Daarom is het cruciaal om de invloed van de hechtingsstijl tussen ouder en kind op romantische relaties te begrijpen, vooral wanneer u worstelt met problematische patronen en gedragingen. In dit artikel schrijft (MBBS, PG-diploma’s in Psychotherapie en Hypnose), een internationaal erkende Transpersoonlijke Regressionstherapeut en expert op het gebied van geestelijke gezondheid en welzijn, gespecialiseerd in trauma-o oplossing, over de psychologie van hechtingsstijlen.
Hechtingsstijlen in Relaties
Om de correlatie tussen kind trauma en romantische relaties volledig te begrijpen, is het nodig de verschillende hechtingsstijlen te verkennen. Hechtingsstijlen in relaties zijn een samenspel van uw vroegste ervaringen met liefde, zorg en nurturance.
Met andere woorden, de manier waarop uw ouders u als kind deden voelen, bepaalt in grote mate hoe u als volwassene omgaat met en reageert op intieme verbindingen. Hier zijn de vier hechtingsstijlen die we verder zullen ontleden:
1. Veilige hechtingsstijl
Dit is de meest holistische toegankelijke hechtingsstijl. Mensen met deze hechtingsstijl kunnen coherente en harmonieuze relaties aangaan. Ze zijn empathisch, in staat gezonde grenzen te stellen en voelen zich veiliger en stabieler in romantische partnerschappen.
Deze mensen hebben geen onrealistische verwachtingen dat een relatie vrij zal zijn van problemen of moet voldoen aan een bepaald ideaal. In plaats daarvan zijn ze open voor het accepteren van tekortkomingen en problemen zodra deze zich voordoen en staan ze open om hulp te zoeken wanneer dat nodig is.
Relatie met de primaire verzorger
Mensen met deze hechtingsstijl bevinden zich aan de andere kant van het spectrum van kind trauma en abusieve relaties. Ze zijn opgevoed door primaire verzorgers of ouders die beschikbaar en afgestemd waren op hun behoeftes als kind.
Deze ouders konden het kind een gevoel van veiligheid geven, hen begrijpen en waren er om hen te troosten in tijden van nood. Aangezien ze zich als kind veilig en geborgen voelden in hun vroegste intieme interacties en hun veranderende emotionele behoeften niet alleen erkend maar ook behandeld werden, was hun zenuwstelsel voorbereid om ‘veilig gehecht’ te zijn.
2. Vermijdend-afwijzende hechtingsstijl
Deze hechtingsstijl biedt een helder inzicht in de relatie tussen negatieve kindervaringen en relaties. iemands met deze hechtingsstijl vindt het moeilijk om te gaan met emotionele intimiteit.
Deze personen hechten meer waarde aan hun vrijheid en onafhankelijkheid dan wat dan ook, waardoor ze snel het gevoel hebben beknot te worden wanneer intimiteit of nabijheid in hun relaties optreedt. Deze mensen worden vaak door hun partners beschuldigd van emotionele afstandelijkheid. Door het ongemak dat voortkomt uit een gevoel van nabijheid, duwen vermijdend-afwijzende mensen hun partners vaak weg, liegen tegen hen, hebben affaires of beëindigen zelfs hun relaties om de onafhankelijkheid die ze gewend zijn terug te winnen.
Relatie met de primaire verzorger
Deze hechtingsstijl voortvloeit uit het feit dat iemand is opgevoed door ouders die in hun kindertijd onbeschikbaar of afwijzend waren. Aangezien ze niet op hun ouders konden rekenen om aan hun emotionele behoeften te voldoen, waren ze gedwongen zichzelf te troosten. Dit leidt hen ertoe zich emotioneel te distantiëren, zelfs van de naasten om hen heen, inclusief romantische partners. De gehele basis van hun persoonlijkheid is gebouwd op het vermijden van intimiteit en het nastreven van onafhankelijkheid, zelfs als dit de oorspronkelijke bron van hun ellende is.
3. Angstig-ambivalente hechtingsstijl
Deze hechtingsstijl betekent dat u als kind angstig was en als volwassene ambivalent bent geworden. Mensen met deze hechtingsstijl zijn vaak overmatig behoeftig, aanhankelijk en kunnen hun partners overweldigen. Deze aanhankelijkheid kan hen vaak dwingen hun partners weg te duwen, wat hun gevoelens van onzekerheid, angst en verlangen naar nabijheid verder aanwakkert.
Dit zijn mensen die worstelen met problemen rondom zelfvertrouwen en die zich ongemakkelijk voelen bij grenzen of ruimte in een relatie. Hun gehele zelfwaardering hangt af van hoe ze in hun relatie worden behandeld, en ze hebben constante bevestiging van liefde van hun partners nodig.
Relatie met de primaire verzorger
Deze hechtingsstijl is vaak het resultaat van opgevoed te zijn door ouders die zelf ambivalent waren. Misschien waren ze als ouders verwart over hun rol en daardoor inconsistent in hun benadering.
Kinderen worden vaak opvoed door ouders die soms responsief en aanwezig zijn maar op andere momenten afgeleid of onbereikbaar. Deze inconsistentie veroorzaakt in hen een constante angst of hun behoeften wel worden vervuld. Dit gedrag nemen ze ook mee in hun volwassen relaties.
4. Gedesorganiseerde hechtingsstijl
Dit is het schoolvoorbeeld van de connectie tussen kind trauma en abusieve relaties. Mensen met deze hechtingsstijl trekken abusieve partners of toxische relaties aan. Ze hebben het gevoel dat ze geen genegenheid of liefde verdienen, zelfs niet in hun meest intieme relaties, en hebben de neiging naar drama te zoeken.
Van de verschillende hechtingsstijlen in relaties is deze het meest verontrustend, aangezien deze voortkomt uit vroege ervaringen met of omgang met misbruik. Door deze ervaringen leren mensen met een gedesorganiseerde hechtingsstijl nooit zichzelf te troosten. Ze gaan door het leven met een gevoel van onveiligheid en angst, wat ook hun relaties beïnvloedt.
Relatie met de primaire verzorgers
Dit zijn kinderen die zijn opgegroeid met ouders die een disfunctionele relatie hadden en getuige zijn geweest van veel schreeuw, fysiek of verbaal misbruik in hun ontwikkelingsjaren. Aangezien de primaire verzorgers worstelden met hun eigen trauma, ervaren deze mensen in de loop der jaren complexe trauma’s.
Vaak worden hun ouders zowel de bron van angst als van troost, wat hen in de war brengt over hoe zij hun relaties moeten navigeren.
Nare Kindervaringen en Relaties
Ik hoop dat deze inzichten in de psychologie van hechtingsstijlen u helpen beter te begrijpen hoe de hechting tussen ouder en kind romantische relaties beïnvloedt. Daarom vertel ik mensen die naar mij toe komen met de vraag om met hun partners te werken, omdat ze emotioneel onbeschikbaar zijn, te needy zijn of een neiging tot ontrouw hebben: “Ik werk graag met u.”
Om de eenvoudige reden dat hoe u bent opgevoed invloed heeft op uw relaties. Een persoon kan het gevoel hebben dat ze een partner hebben met een onveilige hechtingsstijl als hun grootste probleem, terwijl ze eigenlijk zouden moeten focussen op de reden waarom ze zo’n partner in de eerste plaats hebben aangetrokken.
Het aanpakken van de oorsprong van de invloed van ouders op relaties is de sleutel om alle problemen die u mogelijk ondervindt aan te pakken. Zonder dit zal elke oplossing op zijn best oppervlakkig zijn. Vroeg of laat zullen u en uw partner vervallen in oude patronen en gewoonten.
Kindertrauma en romantische relaties: Waarom worden we onze ouders in onze interacties met onze significante anderen?
Naast problematische hechtingsstijlen in relaties die voortkomen uit kindervaringen, zijn er nog andere manieren waarop onze vroegere interacties ons gedragspatronen beïnvloeden. We beginnen vaak de disfunctionele manieren van onze ouders in onze eigen intieme verbindingen te imiteren.
Dit gebeurt omdat mensen vaak niet in staat zijn om beide ouders volledig als individuen te ervaren. Eén ouder heeft vaak een grotere invloed op de psyche van het kind. Het kind bekijkt de andere ouder door de ogen van degene met wie ze een hechtere band hebben.
Bijvoorbeeld, als één ouder moeite heeft om met ontrouw om te gaan die door hun partner is veroorzaakt, kan dit de manier waarop het kind de ontrouwe ouder bekijkt beïnvloeden. Aangezien het kind letterlijk een samensmelting is van beide ouders, en beide genen in zich draagt, voelt het afkeuren van één ouder als een afwijzing van een deel van henzelf.
In hun poging om dat deel van zichzelf niet voor schut te zetten, kan iemand beginnen om dezelfde patronen te imiteren die hen deden neerkijken op een ouder. Zelfs als volwassenen, in hun interacties met hun ouders, hervallen ze in dat verwarde of bange kind dat acceptatie zoekt of beide ouders gelijkwaardig wil liefhebben. Door het herhalen van hun gedragspatronen geven ze onbewust aan één ouder aan dat de andere niet zo slecht is.
Samenvattend zijn onze relatieproblemen geen individuele kwesties. Hoe u bent opgevoed heeft invloed op uw relaties. Dus, geef uw partner of uzelf geen schuld, maar kijk binnenin en ontdek wat uw gedragspatronen triggert. Dat is de enige manier om de vicieuze cirkel van nare kindervaringen en relaties te doorbreken of er op zijn minst gezond mee om te gaan.