Ik wil geen huwelijk als dat betekent dat ik een hele familie trouw
Enkele dagen geleden sprak ik met een jonge dame van 21 jaar die fel gekant was tegen het idee van trouwen. Ze was best tevreden met een partner en zelfs met kinderen, maar huwelijk wilde ze niet. “Als ik trouw, moet ik mijn hele leven voldoen aan de verwachtingen van twee families. Als ik niet trouw, kan ik mijn eigen leven leiden,” was haar betoog.
Dit zette me aan het denken. In westerse landen kiezen veel mensen ervoor om niet te trouwen, maar genieten ze toch van een prachtig thuisfront. In feite zei een van Hollywood’s langst samen blijvende koppels, Goldie Hawn en Kurt Russell, in een interview dat hun relatie 34 jaar standhield omdat ze niet trouwden.
Jong India begint zich nu bewust te worden van de mogelijkheid van een partnerschap zonder huwelijk, omdat het Indiase huwelijk lange tijd onder de druk van de Indiase familie heeft geleden. Na het huwelijk verhuist men misschien naar een nieuw appartement of zelfs naar een nieuwe stad, maar het is vaak moeilijk om de familie en de bagage die het met zich meebrengt te ontvluchten.
Hier zijn 5 redenen waarom Indiase echtgenoten het moeilijk vinden om met de toenemende druk van de Indiase familie om te gaan.
1. Je trouwt met de familie en niet met de partner
Mijn zeer rijke vriendin ging trouwen met haar super rijke vriend, en ze wilden een trouwfeest op een exotische locatie in Griekenland. Beide families waren enthousiast over het idee, maar haar moeder wilde het in Phuket en zijn moeder in Udaipur. Vanaf dat moment werd alles – van de locatie en de kleur van de outfits van het bruidspaar tot het menu en de wijn – een strijd tussen de twee families. De wensen van het verliefde paar werden met de opmerking “je bent te jong om iets te weten” terzijde geschoven, en de strijd ging verder.
Enkele dagen voor het huwelijk zag ik met medelijden hoe mijn vriendin er gestrest en vermoeid uitzag. Ik vroeg me af wat er zou gebeuren als dit de situatie vóór het huwelijk was; hoe zou het er dan na het huwelijk aan toe gaan? Maar zo werkt het vaak. Of het nu een bestemmingstrouw is of een eenvoudige ceremonie met de zeven rondom het vuur, eenmaal getrouwd geef je de recht op om gewoon als stel op pad te gaan op. Op het moment dat je je geloften uitspreekt, maak je deel uit van een grote familie, waar de gevoelens van iedereen belangrijk zijn, behalve de jouwe.
2. Je moet leven met inmenging
Iedereen in een Indiase familie heeft het recht om zich met jouw zaken te bemoeien. Dat moet je accepteren en hen hun zeggen geven.
Onlangs, na het overlijden van een oom, bezocht ik zijn familie. De hele familie kwam samen om verdriet te delen en de laatste rituelen te bespreken, inclusief de opzet van de gebeurtenis en het menu.
De vermoeide schoondochter van de familie, die net had lopen zwoegen om al het bezoek te ontvangen, deed een dutje in haar kamer. Toen het tijd was voor de thee, besloot een willekeurige tante dat de schoondochter wakker moest worden omdat zij de thee moest zetten, ondanks dat er twee bedienden aanwezig waren.
In een Indiase huwelijkssetting komt advies in overvloed. Of het nu van je schoonfamilie, je ouders, of vreemden is – iedereen zal je aanwijzingen geven over de juiste manier van doen.
Mijn vriendin verhuisde na haar huwelijk van Kolkata naar Bangalore om bij haar man te wonen. Elke dag belde haar moeder haar met de vraag wat ze aan het koken was. Haar moeder reageerde woedend als ze zei dat ze gewoon kip of een groente met roti had gemaakt, want in hun gezin was het ondenkbaar om minder dan vijf gerechten op tafel te hebben. Aangezien mijn vriendin een drukke professional en een terughoudende kok was, begon ze de telefoontjes van haar moeder te vermijden, omdat ze meestal eindigden in een conflict over het eten. Haar man stelde toen voor dat ze de gerechten telefonisch ‘bereidde’ in plaats van op het fornuis. Zo kwam er een zekere rust.
3. Niets is te persoonlijk
Als je aan een Indiase huwelijksmaaltijd begint, is de kans groot dat je op elk moment met een zeer persoonlijke vraag wordt geconfronteerd, zonder dat iemand het als een persoonlijke vraag beschouwt.
“Wanneer krijg je een baby?” is een vraag die je zomaar in een volle kamer kan horen, zonder dat van je verwacht wordt dat je een tijdslimiet opgeeft, maar het blozen dat je normaal gesproken ervaart, is al voldoende als antwoord. Verschillende mensen hebben geleerd om deze vraag op een andere manier te hanteren, maar geen getrouwd Indiaas paar kan het vermijden, tenzij ze natuurlijk op de huwelijksnacht al zwanger zijn geworden. Maar voor hen is de volgende vraag al klaar: “Wanneer plan je een broertje of zusje voor je kind?”
En als je te maken hebt met vruchtbaarheidsproblemen en je dit met iemand in de familie hebt gedeeld, verwacht dan dat het zich als een lopend vuurtje verspreidt en dat iedereen met het telefoonnummer van een vruchtbaarheidsspecialist komt. Bereid je voor om hen alle details van je vruchtbaarheidsbehandeling mee te delen.
4. De familie van de vrouw kan grotere chaos veroorzaken
Vroeger, volgens de Indiase gewoonte, zou de familie van de vrouw zich niet bemoeien met de gang van zaken in haar nieuwe gezin. Maar tegenwoordig voelen de ouders van de goed opgeleide dame, die vaak meer verdient dan haar man, dat zij meer te zeggen hebben in het gezinsleven, enkel baserend op de kwalificaties van hun dochter.
Ze willen dat hun dochter in hetzelfde comfort leeft als in haar ouderlijk huis. Dit betreft alles, van de kwaliteit van de melk in huis tot de auto die in het gezin gebruikt wordt en het matras dat hun dochter gebruikt, heeft de familie van de vrouw een stem in alles.
En dan is er nog de vraag hoe haar inkomen uitgegeven, geïnvesteerd en gedeeld moet worden met haar ouderlijk gezin.
5. De verwachtingen zijn eindeloos
Onlangs sprak ik met een jonge dame die een jaar geleden getrouwd was. Aangezien haar man in Delhi woont en ze een goede baan in Kolkata heeft, is ze nog niet verhuisd naar Delhi. Maar ze wordt verwacht dat ze bij haar schoonouders in de buitenwijken woont, dagelijks heen en weer reist met de lokale trein en wanneer ze haar man bezoekt, komen haar schoonouders vaak mee, samen met een tante of oom. Ze leek vrolijk en ongehinderd door de situatie, maar ik vroeg me af hoe lang ze de druk van haar Indiase familie op haar Indiase huwelijk zou kunnen weerstaan.
De verwachtingen zijn eindeloos en vaak onrealistisch, maar het Indiase huwelijk buigt zich vaak voor de wensen van de familie, waarbij de behoeften van het huwelijk op de helling worden gezet.
Om deze reden horen we vaak dat mensen hun carrières in het buitenland of in andere steden in India achterlaten om terug te keren naar hun ouderlijk huis om voor oude of zieke ouders te zorgen.
En je kunt een familielid niet vertellen dat ze niet bij jou moeten blijven, ook al komen de eindexamens van je kind eraan. Je kunt hen niet vertellen dat je liever een eenvoudig geregistreerd huwelijk hebt en al het geld wilt besteden aan een exotische huwelijksreis, en je kunt niet zeggen dat je niet gelooft in het verzorgen van voedsel bij shraddh-ceremonies.
Familie staat centraal
Het is gebruikelijk om geld uit te lenen om een oom uit een failliete onderneming te helpen, de MBA-droom van een neef te vervullen of simpelweg een gouden ketting voor een nichtje te kopen, zodat haar schoonmoeder niet zeurt na de bruiloft. Uitlenen betekent in dit geval vaak dat je niet verwacht dat het geld ooit terugkomt. Als dat betekent dat je twee jaar moet wachten om je eigen huis te schilderen, dan is dat maar zo.
Wanneer het aankomt op besluitvorming, kan er niets gebeuren zonder de uitgebreide familie te raadplegen. Daarom gebeurt een huwelijk, een carrièrezet, het kiezen van een school voor een kind of diens carrièremogelijkheden vaak na een ronde tafelconferentie met familieleden.
En naarmate de dagen verstrijken, merk je dat de Indiase familie een veel grotere rol heeft ingenomen in jouw Indiase huwelijk en jouw prioriteiten en ambities naar de achtergrond zijn verschoven.