Op het moment dat hij knielde en de vraag stelde die ons leven voorgoed zou veranderen, gebeurde er iets bijzonders. Het ging niet alleen om de ring of de aanstaande bruiloft, maar om de liefde die tussen ons was gegroeid.
De Reis van Onze Onverwoestbare Vriendschap
Elke keer als ik de dialoog uit de film Maine Pyar Kiya hoor, waarin de schurk roept dat een meisje en een jongen nooit zomaar vrienden kunnen zijn en dat dit slechts een dekmantel is voor diepere gevoelens, moet ik glimlachen. Hij heeft het helemaal mis. Dit is echter niet alleen een zin uit een film, maar een idee dat deeply embedded is in onze Indiase samenleving. Het is jammer dat deze gedachte compleet verkeerd is. Ik kan dat met zekerheid zeggen. Ik weet het uit ervaring.
Lang, lang geleden – meer dan 20 jaar geleden – ontmoette ik een jongen. Dit gebeurde tijdens een bijles waarin we leerden hoe we meerkeuzevragen moesten oplossen, zodat we het CAT-examen konden halen en onze droom konden realiseren om te studeren aan een van de beste MBA-instituten van het land.
Ik herinner me nog goed dat we vanaf de eerste dag een klik hadden. We waren allebei moe van het eerste bankjes zitten in onze respectievelijke scholen, en ik ontdekte later dat we beide wanhopig naar de laatste plaats in de klas wilden. Helaas was alle ruimte behalve één al bezet. Het tweede probleem was het besef dat zijn reflexen beter waren. Hij was snel en kreeg wat hij wilde. Wat echter volgde, was een enorme verrassing – ik zag hem naar me zwaaien, of beter gezegd, hij gebaarde me om naast hem te komen zitten. Op de een of andere manier was hij erin geslaagd de anderen te laten opschuiven.
Ik droomde van sprookjes
Ik was toen nog geen 20. De tienerhormonen gierden als een gek door me heen. Ik kon me niet concentreren op wat er die dag werd geleerd. Mijn gedachten waren een verhaal aan het creëren over waarom hij zich zoveel moeite had gegeven en welke richting ‘ons’ verhaal zou volgen. Ja, ik had dit jongetje, dat tot dan toe nog geen naam had, en mijzelf veranderd in een ‘wij’.
Mijn fantasie creëerde verhalen – zoals hem die mij een ring gaf in een champagneglas of mijn naam met lichtjes op het strand schreef; maar mijn onderbuikgevoel had me niet verkeerd geadviseerd. Terwijl we probeerden te begrijpen waarom een staafdiagram zo op Kit-Kat-chocolades leek, slalommend tussen de toeterende verkeersdrukte om vóór onze wegen weer uiteen te gaan nog even te genieten van een pani puri, klagend over de steeds moeilijker wordende examenopgaven, spraken we over onze families en onze dromen om deel uit te maken van de IIM-fraterniteit, vond de liefde plaats.
Wanneer we een stel werden
Op de laatste dag van onze lessen, een week vóór het MBA-examen, deed hij een voorstel. We waren toen aan het genieten van onze pani puri. “Wil je met me verkering?” vroeg hij. In plaats van te knikken of verlegen te glimlachen, vooral aangezien mijn hart al het beroemde voorstelnederlaagje had gehad, zei ik: “Dat kan, maar waar is het draaimolentje?” Hij lachte zo hard dat hij bijna stikte in de pani puri die hij op dat moment in zijn mond had. Wat water en een paar schouderklopjes hielpen hem weer op de been. Het moment van de aanvraag was voorbij. De spanning was de lucht in gevlogen. Maar we wisten allebei dat we een stel waren.
Het bleef echter niet zo. We ontmoetten elkaar en waren gelukkig samen. Maar geleidelijk aan ontstonden de barsten en hoe hard we ook probeerden, de kloof werd steeds duidelijker. Waarschijnlijk kwam het omdat we volkomen verschillende persoonlijkheden waren. Terwijl ik van familie hield, had hij geen goede relatie met zijn ouders; ik hield van dates in de open lucht, terwijl hij naar de bioscoop wilde; ik hield van muziek, hij kon niet goed luisteren; terwijl ik mijn MBA wilde zodat ik een carrière kon opbouwen, wilde hij dat om weg te komen van de claustrofobische omgeving thuis; terwijl ik nog nooit een sigaret had aangeraakt, rookte hij en deed geen poging om hiermee te stoppen. De lijst was eindeloos.
Te jong om aan verschillen te werken
Als ik terugkijk,Had sommige dingen misschien wel opgelost kunnen worden, maar misschien waren we te jong om dat te willen. Misschien hadden we niet de geduld. Misschien waren onze prioriteiten verschillend. Zoals ik altijd heb geloofd – en dat doe ik nog steeds – degene die voor jou bestemd is, blijft altijd bij je, ongeacht wat. Als we niet bij elkaar konden blijven, was het gewoon niet meant to be.
De liefde die we deelden en onze breuk is echter niet het verhaal hier. Wat we deden is wat telt. We weigerden onze vriendschap los te laten. Het ging niet vanzelf. Er waren ruzies en tranen. Het verleden loslaten en toch samen vooruitgaan is niet gemakkelijk. Maar we hebben het gedaan.
We hielden contact
Het feit dat we beiden werden toegelaten tot MBA-instellingen in verschillende steden, hielp misschien. De afstand hield ons fysiek gescheiden, maar er ging geen dag voorbij zonder dat we niet chatten of telefoneren. Met elkaar praten voelde natuurlijk. We wisten alles van elkaar. We oordeelden niet over elkaar. We hadden het recht om elkaar te adviseren en ons erover te voelen. Het was een prachtige vriendschap die we hadden opgebouwd. En ik wist dat deze altijd zou blijven bestaan, want toen hij me een jaar later belde om te zeggen dat hij een meisje had gevonden dat hij aan zijn ouders wilde voorstellen, voelde ik helemaal geen jaloezie. Ik was blij voor hem.
Een Diepe Verbinding Met Je Partner Koesteren
- Prioriteer regelmatige communicatie: Of het nu dagelijkse sms’jes, wekelijkse telefoongesprekken of videogesprekken zijn, maak tijd om contact te maken en je leven met elkaar te delen.
- Oefen actief luisteren: Echt horen wat je partner zegt, zowel verbaal als non-verbaal. Toon empathie en begrip, ook als je het niet altijd met elkaar eens bent.
- Druk je gevoelens openhartig uit: Houd je emoties niet voor jezelf. Deel je vreugde, verdriet, angsten en dromen met je partner.
- Plan samen kwaliteitsmomenten: Maak dates een prioriteit, zelfs als het maar een eenvoudig diner thuis of een wandeling in het park is. Focus op aanwezig zijn en genieten van elkaar.
- Toon waardering en genegenheid: Kleine gebaren van liefde en dankbaarheid zijn cruciaal om de vonk levend te houden.
- Steun elkaars doelen en dromen: Wees de grootste supporter van je partner en moedig hen aan om hun passies na te jagen.
- Houd de romantiek levend: Verrassingen met doordachte cadeaus, speciale uitjes plannen en vergeet niet te flirten!
Eindgedachten
De verbintenis die we met elkaar aangingen, opende de deur naar een dieper niveau van intimiteit, vertrouwen en verbondenheid. We lachten meer, deelden onze dromen en angsten openhartiger en steunden elkaar door de ups en downs van het leven met onwankelbare loyaliteit. We navigeerden door het spannende, maar soms stressvolle proces van het plannen van de bruiloft en vonden onszelf meer dan ooit op elkaar leunen.
Als ik terugkijk, besef ik dat het zeggen van ‘ja’ meer was dan alleen een stap richting het huwelijk; het was een katalysator voor persoonlijke groei en een verdieping van onze vriendschap. We leerden elkaar meer waarderen, elkaars sterktes te waarderen en onze verschillen te vieren. En terwijl we ons voorbereiden om dit nieuwe hoofdstuk van ons leven te beginnen, voel ik een enorme dankbaarheid, niet alleen voor de liefde die we delen, maar ook voor de geweldige vriendschap die onderweg is gegroeid.