10 Tips voor Gescheiden Ouders om Gezamenlijke Ouderzorg Effectief te Beheren

Een van de meest voorkomende vragen waar mensen in een problematische relatie mee worstelen is: “Moeten we bij elkaar blijven voor de kinderen?” Hoewel veel mensen uiteindelijk besluiten om bij elkaar te blijven voor hun kinderen, kiezen anderen ervoor om uit elkaar te gaan en als gescheiden ouders verder te leven. Dit gaat vaak gepaard met constante worstelingen, dilemma’s, schuldgevoelens en frustraties.

Niet alleen ervaren gescheiden koppels hun eigen trauma’s – de pijn van een relatiebreuk, de strijd om een echtscheidingsregeling, de angst voor alimentatie en kinderalimentatie – ze maken ook zich zorgen om de kinderen. “Zijn we egoïstisch?” “Zorg ik voor onherstelbare schade?” “Doe ik genoeg?” “Zijn mijn kinderen in het nadeel ten opzichte van andere kinderen?” “Zullen mijn kinderen me vergeven?”

Feit is dat kinderen van gescheiden ouders géén nadeel ondervinden in vergelijking met kinderen die opgroeien in intacte gezinnen, enkel en alleen omdat hun ouders niet samen zijn. Het is het oncoördineerde en vaak conflicterende ouderschap dat schade aanricht. Een bewuste inspanning van beide ouders kan hen helpen om slimme co-ouders te worden die gezonde kinderen kunnen opvoeden, net zo goed als wanneer ze getrouwd zouden zijn. Lees verder voor onze tips voor gescheiden ouders om gedeeld ouderschap effectief te beheren. Maar laten we eerst de uitdagingen van co-ouderschap eens bekijken.

Uitdagingen van Co-ouderschap Bij Gescheiden Stellen

Dr. Anthony Charuvastra, adjunct-assistent professor aan de afdeling Kindergeneeskunde en Psychiatrie aan de NYU Grossman School of Medicine, categoriseert post-echtscheidings ouderschap in drie soorten:

  • Conflicterend: gekenmerkt door onenigheid en strijd
  • Parallel: minimale communicatie tussen ouders. De twee huishoudens worden voor het kind twee losgekoppelde ruimtes
  • Coöperatief: ouderschap is samenwerkend, communicatief en flexibel. Ondanks de twee huishoudens, is de ervaring van ouderschap eensgezind en consistent

De meeste gescheiden ouders beginnen hun co-ouderschapstraject in een conflicterende of parallelle modus, wat vaak resulteert in diverse uitdagingen of obstakels in de relatie na de scheiding. (Het doel is om over te gaan naar een coöperatief ouderschap.) We delen de drie meest prominente uitdagingen die tot de meeste problemen leiden in deze moeilijkste fase.

1. Conflict of wrok tussen de gescheiden ouders

Een echtscheiding is een juridische procedure, maar kan niet los worden gezien van de emotionele ervaringen van hartzeer, teleurstelling, gebroken dromen, woede, frustratie en wrok. Ondanks dat ouders geloven dat ze hun best willen doen voor hun kinderen, is het moeilijk om deze negatieve gevoelens jegens de ex-partner los te laten.

Een onderzoek dat 25 jaar duurde en 93 nu volwassen kinderen volgde, toont aan dat 50% van de vrouwelijke ouders en 30% van de mannelijke ouders nog steeds intens boos waren op hun voormalige partners. Dit betekent dat gescheiden ouders vaak betrokken raken bij vijandig gedrag tegenover elkaar. Dit kan zich uiten in:

  • Het ondermijnen van elkaar
  • Het bekritiseren of in twijfel trekken van elkaars beslissingen
  • Het negeren van elkaars verzoeken of instructies
  • Het maken van negatieve opmerkingen of gebaren in het bijzijn van het kind
  • Het competitief gedrag tegenover de ex-partner

Voor veel gescheiden koppels kan het natuurlijk moeilijk zijn om hun problemen en baggage opzij te zetten en een constructief gesprek aan te gaan dat gericht is op betere coördinatie en samenwerking. Echter, goed ouderschap houdt in dat ex-partners met elkaar communiceren om respectvol te onderhandelen, compromissen te sluiten en elkaar te ondersteunen. Oude wrok kan op een makkelijke manier in de weg staan van dat proces.

2. Complicaties van samengesteld gezinsleven

Het is duidelijk dat een scheiding de gezinsstructuur permanent verandert, en kinderen vaak zonder enige keuze worden achtergelaten in die beslissing. Voor een kind kan het begrijpen van de dynamiek tussen hun ouders en hun respectieve nieuwe partners of echtgenoten enorm verwarrend zijn.

Het introduceren van stiefouders en stiefbroers/zusters in het leven van een kind, zonder adequate counseling of de ouders die gevoeligheidstraining ondergaan, kan ervoor zorgen dat het kind wrok voelt tegenover het nieuwe gezin, en ze als bedreigingen beschouwen. Ze kunnen denken dat het nieuwe gezin verantwoordelijk is voor de scheiding van hun biologische ouders, bovenop gevoelens van isolatie!

Bovendien kunnen inconsistenties ervoor zorgen dat een kind niet krijgt wat het het meest nodig heeft – consistentie en routine in hun leven. Immers, hoe meer volwassenen betrokken zijn, hoe meer opvoedstijlen er zijn.

3. Onzekerheid door gebrek aan consistentie

“Mijn ouders krijgen een scheiding” is een gedachte die vol verwarring en angst zit voor een kind, vanwege de onzekerheid die het in hun leven met zich meebrengt. Er zullen onvermijdelijk inconsistenties zijn in zowel conflicterende als parallelle vormen van co-ouderschap na de scheiding. Wanneer ouders scheiden en er een gebrek aan communicatie tussen hen bestaat, is het gemakkelijk voor de leefomgeving van het kind om verdeeld te zijn in twee sferen – twee aparte schema’s en levensstijlen, in twee verschillende huishoudens.

Neem dagelijkse zaken zoals opstaan, een avondroutine, schermtijd of dieetplannen. Als de ene ouder beslist om de suikerinname van het kind te verminderen, terwijl de andere ouder royaal koekjes en frisdranken biedt, verwart dit niet alleen het kind over gezonde gewoontes en waarden, maar kan het ook maken dat ze de voorkeur geven aan het gezelschap van de ene ouder om foute redenen.

10 Tips Voor Gescheiden Ouders Om Gezamenlijk Ouderlijkheid Effectief Te Beheren

Een van de moeilijkste ervaringen in het leven van een kind is om te zien dat hun ouders scheiden. Dit heeft op lange termijn gevolgen voor hun welzijn. We zeggen dit echter niet om je te overtuigen om in een ongelukkig huwelijk of een misbruikrelatie te blijven, gekenmerkt door emotionele pijn en huiselijk geweld. Voldoende onderzoek toont aan dat ongunstige kindervaringen (ACEs) thuis traumatische gebeurtenissen zijn voor kinderen, met langdurige effecten op hun gezondheid en welzijn. Het is beter voor ouders om uit elkaar te gaan dan samen te leven in een toxische relatie.

Enerzijds wijzen steeds meer onderzoeken op de nadelige gevolgen van een scheiding voor kinderen. Kinderen wiens ouders uit elkaar zijn gegaan, hebben een grotere kans op schooluitval, slechte schoolprestaties, problemen met het sociaal contact, geestelijke gezondheidsproblemen zoals stress en depressie, gedragsproblemen, delinquentie, impulsief gedrag en zelfmoord. Aan de andere kant, ondanks wat de meeste statistieken over kinderen van gescheiden ouders zullen vertellen, is de werkelijkheid niet allemaal somber en deprimerend.

Een psycholoog die 1400 gezinnen en ongeveer 2500 kinderen gedurende haar onderzoek van drie decennia volgde, verklaarde dat de negatieve effecten van echtscheiding op kinderen vaak worden overdreven, terwijl de positieve effecten worden genegeerd. Volgens het onderzoek zegt 70% van de volwassen kinderen van gescheiden ouders dat echtscheiding een acceptabele oplossing is voor een ongelukkig huwelijk, zelfs met kinderen.

Deze verschuiving is mogelijk als ouders oprecht hun best doen en zich voorbereiden om het gedeeld ouderschap van hun kinderen effectief aan te pakken. Hier zijn 10 tips die je daarbij kunnen helpen.

1. Houd de behoeften van je kind centraal

De enige manier om met wrok tegen je partner om te gaan en “het juiste te doen” is door je te concentreren op de behoeften van je kind. Dit is in feite een positief teken tijdens de scheiding dat aantoont dat een stel kan prioriteren wat belangrijk is.

Als je partner weigert om op iets een compromis te sluiten, en dat doet je pijn, kun je geneigd zijn om in conflict te raken. Dit kan leiden tot een impasse met je partner op het moment dat het belangrijk is om beslissingen te nemen die jouw kind betreft. Als je echter je aandacht richt op wat het beste is voor je kind, maak je de juiste keuzes en doe je wat nodig is. Zie het als een noodzakelijke investering die je maakt voor je kind.

Wat te doen: Praat redelijk met je partner wanneer je in conflict bent en herinner hen aan hun primaire verantwoordelijkheid. Hopelijk hebben zij ook het belang van het kind in hun hart. Ongeacht hun reactie en inzet, zal het je tenminste helpen om goed ouderschap vanuit jouw kant te garanderen.

2. Houd gesprekken over je kind gescheiden

Accepteer dat de bitterheid tussen jou en je ex niet van de ene op de andere dag zal verdwijnen. Wees voorbereid op het feit dat deze gevoelens in elke discussie, elk klein meningsverschil en elke beslissing die je met je ex-t moet nemen, de kop op kunnen steken. Weet dat dit kan gebeuren en maak jezelf mentaal klaar om die gevoelens opzij te zetten en de communicatie met je ex op de juiste koers te houden.

Wat te doen: Laat je ex-partner weten dat je hebt besloten om de belangen van je kind niet te laten verdoezelen door jullie problemen. Bereid een reactie voor voor zo’n situatie, zoals “Laten we niet afdwalen” of “We hebben nog één ding gemeen, laten we ons focussen op (naam van je kind)”, zowel om je ex te herinneren als jezelf.

3. Werk aan je communicatiestrategie met je ex

De sleutel tot succesvol co-ouderschap is de mogelijkheid van de ex-partners om met elkaar te communiceren. Je zult een plan moeten bedenken voor hoe jullie met elkaar communiceren met zo min mogelijk conflicten. Dit is een van de belangrijkste aandachtspunten.

Wat te doen: Speel in op je sterke punten, werk aan je zwakke punten. Dit is hoe je het kunt doen:

  • Als het moeilijk is om elkaar persoonlijk te zien, kun je misschien minder ruzie krijgen door te sms’en
  • Misschien moet je elkaar in het openbaar ontmoeten, in een café of park, waar je de conversatie professioneel kunt houden, met de kinderen als jullie gezamenlijke focus
  • Houd je toon tegenover je ex vriendelijk en zakelijk
  • Reserveer een specifieke dag van de maand om over schema’s te overleggen
  • Schrijf op een stuk papier de routine waardoor je wilt dat je partner zich houdt (als jij de hoofdzorgdrager bent), zodat ze hier later naar kunnen verwijzen; of vraag om een schema als jouw ex de primaire zorgdrager is

4. Houd je aan de afgesproken opvoedstijl en -schema

Veel ouders vertonen competitief gedrag ten opzichte van hun ex. Ze proberen de goedkeuring van hun kind te winnen door de regels die voor hun ex zijn opgesteld te negeren. Door heimelijk de “goede ouder” te worden, laten ze de andere ouder als de “slechte ouder” overkomen. Niet alleen wordt dit als onrechtvaardig gezien en kan dit de relatie van het kind met de verondersteld “strenge” ouder beïnvloeden, maar je verwart ook het begrip van het kind over goede gewoontes en waarden.

Een gebroken gezin of een gebroken thuis zal alleen gebroken lijken voor jouw kind wanneer zij inconsistenties in het gedrag van hun ouders opmerken. Bovendien belemmert een gebrek aan consistentie dat het kind zich veilig en geborgen voelt.

Wat te doen: Volg dezelfde opsta-, bedtijd- en maaltijden als in het andere huishouden om kinderen een gevoel van veiligheid te geven, wat leidt tot uniformiteit en normaliteit. Als je kind probeert om je te manipuleren om zijn zin te krijgen (ja, kinderen doen dat!), zet dan een verenigde front op en houd vast aan dezelfde “regels” als de andere ouder.

5. Co-ouderschap betekent niet gelijkwaardig ouderschap

Elke gescheiden ouder is een uniek individu, zowel in termen van persoonlijkheid, waarden, voorkeuren als in hun omstandigheden. Het is daarom voordelig om “co-ouderschap” niet te beschouwen als “gelijkwaardig ouderschap”, omdat dat meestal niet mogelijk is. Ouders hoeven niet altijd de opvoedtaken gelijkmatig te delen voor effectief co-ouderschap.

Wat te doen: Speel in op je sterke punten en begrijp wat elke co-ouder kan bieden. Als de ene ouder financieel stabieler is, kan hij of zij het kind helpen bij het verkrijgen van betere onderwijs of gezondheidszorg via kinderalimentatie of andere middelen. Een avontuurlijke ouder kan een spannende ervaring bieden. Een ouder met een baan die vereist dat hij of zij weken weg is, kan minder regelmatig beschikbaar zijn voor het kind. Maar ze kunnen de voorkeur geven aan langere periodes met het kind.

Vergeet niet dat elke ouder het beste biedt aan hun kind en dat, ongeacht de vorm of manier, de waarde voor het kind niet mag worden onderschat.

6. Wees flexibel

Effectief co-ouderschap moet worden gebaseerd op enkele regels voor consistentie, maar er moet ook voldoende ruimte zijn voor flexibiliteit. Co-ouderschap is een langdurig proces en een essentieel onderdeel van het leven. Zelfs als je beiden volwassen kinderen hebt, ben je nog steeds co-ouders van hen, ook al hoef je ze formeel niet meer op te voeden. Daarom zal er veel veranderen.

Bijvoorbeeld, er kan een onvermijdelijke wijziging zijn in de bezoekregeling van jouw partner of jouw kind. Zelfs als je het vervelend vindt en je boos voelt, kan de wijziging gunstiger zijn voor het kind. Je moet in dergelijke gevallen flexibel zijn. Toch mag geen van beide ouders een gewoonte maken van het breken van beloften.

Wat te doen: Bij adolescenten, die meer controle hebben over hun eigen schema, moet je je voorbereiden om meer ruimte te geven voor last-minute wijzigingen. Kinderen in die leeftijd hebben een drukkere sociale agenda en er kunnen veel last-minute wijzigingen optreden.

7. Breng je kind niet in het midden

Gescheiden koppels die geen aandacht besteden aan hun verantwoordelijkheden als co-ouders, eindigen vaak met het communiceren van zaken via hun kinderen. Door je kind te vragen om te spioneren op de andere ouder, te klagen over je ex of hen te bekritiseren, creëer je een ongemakkelijke situatie. Je kind zal het vervelend vinden om in het midden te staan en kan jou de schuld geven van de mogelijke scheuring in hun relatie met de andere ouder.

Wat te doen: Om deze fout van ouderschap te voorkomen, bespreek alle problemen altijd rechtstreeks met je ex-partner. Een gevoel van gezinssamenhang kan alleen worden gecreëerd als je kind jou en jouw ex als een team ziet dat in hen investeert. Dit is niet mogelijk als je probeert je ex van dat team te vervreemden.

Nooit negatieve dingen over je ex zeggen tegen je kind. Dit geldt uiteraard niet voor een ex die misbruik heeft gepleegd tegen het kind. In dat geval moet je je kind misschien zachtjes beschermen tegenover hen, wat kan inhouden dat je hen moet vertellen over hun misbruikende ouder.

8. Neem belangrijke beslissingen samen

Ongeacht je burgerlijke status, zul je veel beslissingen moeten nemen over je kind, zowel groot als klein. Terwijl je afstand kunt nemen van de kleine dingen, moet je ervoor zorgen dat je belangrijke of grote beslissingen samen neemt.

Met belangrijke beslissingen bedoelen we beslissingen die betrekking hebben op onderwijs of gezondheidszorg, of gezamenlijke uitgaven. Doe dit zo oprecht mogelijk. Waar het niet mogelijk is om van tevoren te overleggen, zoals in het geval van een noodsituatie tijdens een medische interventie, dienen gescheiden ouders elkaar op de hoogte te houden.

Wat te doen: Kies je gevechten. Laat kleine meningsverschillen soms los, zodat jullie beiden samen kunnen komen en het eens kunnen worden over de belangrijke zaken. Dus als je ex aandringt op een extra pizzanacht terwijl je kind er al een heeft gehad, laat het dan los. De volgende onenigheid die je hebt, kan belangrijker zijn.

9. Zoek ondersteuning via co-ouderschapstherapie

Co-ouderschapstherapie en andere ondersteunende diensten kunnen geweldige hulpmiddelen zijn voor gescheiden ouders om een effectieve strategie te ontwikkelen voor het samen opvoeden van de kinderen in deze moeilijke tijd. Het biedt je de vaardigheden die nodig zijn om samen een kind op te voeden terwijl je gescheiden bent. Het kan je helpen je pijn opzij te zetten en op een beschaafde manier samen te komen voor het welzijn van je kind.

In het geval van samengestelde gezinnen kan een professionele gezinsadviseur je begeleiden in de juiste manier om je kind kennis te laten maken met je “nieuwe” of “andere” gezin. Als een kind niet goed reageert op deze veranderingen, moet je ook openstaan voor individuele therapie voor het kind en een kindpsycholoog vinden die deskundig is in het omgaan met probleemgebieden van jouw kind.

Wat te doen: Je kunt een counselor raadplegen vóór de scheiding om technieken te leren om het nieuws aan je kinderen te brengen en hen te helpen bij de overgang van een ongeëvenaard gezin naar een gescheiden gezin. Co-ouderschapstherapie kan je helpen bij conflictoplossing, zodat je zo snel mogelijk naar een coöperatieve stijl van co-ouderschap kunt overstappen. Het kan je verder helpen met eenvoudige en effectieve communicatie, de beste opvoedstrategieën en zaken zoals bezoekschema’s en voogdijregelingen.

10. Doe jouw deel, ook als een gezamenlijke inspanning met de andere ouder niet mogelijk is

Hoewel de meeste ouders bereid zouden zijn om hun ego’s aan de kant te zetten en een sterke co-ouderschapsplan te ontwikkelen met hun partner, kan het zijn dat je een ex hebt die weigert mee te werken of te begrijpen. Aan de andere kant kunnen sommige ouders het ondenkbaar vinden om samen te werken met een voormalige partner vanwege hun traumatische geschiedenis. Voor hen houdt parallel ouderschap in dat ze geen contact met hun ex onderhouden.

Wat te doen: In zulke gevallen is ons beste advies dat je je standpunten blijft verdedigden en je best doet voor je kind in jouw parallelle ouderschap. Het gedrag van de ene ouder kan het gedrag van de andere beïnvloeden, zonder dat dit in woorden hoeft te gebeuren of opzettelijk gecommuniceerd hoeft te worden. Jouw inspanningen kunnen de kans vergroten dat de andere ouder ook zijn best gaat doen in de co-ouderrelatie.

Omgaan Met Kinderen In Verschillende Fases Als Gescheiden Ouders

De behoeften van een kind verschillen afhankelijk van hun ontwikkelingsfase en leeftijd. Als gescheiden ouders is het belangrijk om te weten hoe vaak een 3-jarig kind beide ouders moet zien, vergeleken met een 13-jarig kind. Of wat jouw prioriteit moet zijn bij het opvoeden van een peuter versus een middelbare scholier. Daarom is co-ouderschap na de scheiding een dynamisch proces.

Je co-ouderschapsstrategie zal veranderen naarmate je kind ouder wordt. Laten we eens kijken naar hoe de behoeften van kinderen verschillen met de leeftijd en hoe je moet omgaan met kinderen in verschillende fasen van hun leven als gescheiden ouders:

1. Baby – Geboorte tot 18 maanden

In het geval van baby’s neemt meestal één ouder de rol aan van de primaire verzorger, met wie de baby zich in deze vroege groeifases hecht. Dit is meestal de moeder, vooral vanwege de borstvoeding. Dit betekent dat je co-ouderschapschema in deze fase de volgende aspecten moet omvatten:

  • Baby’s hebben behoefte aan consistentie en een voorspelbare routine met regelmatige voeding, slaap, en wakker worden
  • In deze fase kan de tweede ouder het kind vaak ontmoeten, maar voor een kortere duur. Regelmatige contacten zullen helpen een band te ontwikkelen tussen de baby en de tweede verzorger
  • Baby’s groeien snel in deze tijd en doorlopen verschillende mijlpalen die beide ouders graag willen meemaken. Plan je schema en zorg voor een goede communicatie, zodat je deze aspecten van je ouderschapsreis kunt delen en vieren
  • Overnachtingen worden in deze tijd meestal afgeraden, omdat de baby meer gehecht is aan de primaire verzorger
  • De voogdijregeling kan geleidelijk worden aangepast om de tijd met de ouder die secundaire zorg biedt, te vergroten

2. Peuter – 18 maanden tot 3-4 jaar

Wanneer een kind de peuterleeftijd bereikt, wordt er geleidelijk een voorspelbare routine door de ouders opgelegd. Peuters gedijen goed op deze routine. Het tweede aspect om op te letten in deze fase is de hoge energie van je kind en hun behoefte om deze kwijt te raken. Houd rekening met deze twee factoren bij het co-ouderschap van een peuter:

  • De tweede verzorger wordt in deze fase de tweede primaire verzorger. De niet-residentiële ouder kan nu meer tijd met het kind doorbrengen, en de periode tussen twee bezoeken kan worden verminderd tot 2-3 dagen
  • Overnachtingen kunnen tijdens deze fase worden ingevoerd
  • Beide ouders moeten dezelfde slaap-, speel- en eetroutine volgen
  • Beide leefomgevingen moeten voldoende sensorische speelmateriaal of interactieve speelgoed hebben om de hoge energie van peuters te stimuleren

3. Kleuter tot Tiener – 3-4 tot 8-9 jaar oud

Net als baby’s en peuters hebben kleuters ook behoefte aan consistentie in hun routine. Wat het meest interessant is, is dat kinderen in deze fase veel meer emotionele groei doormaken. Ze kunnen zich verdrietig of opgewonden voelen bij het afscheid nemen van de ene ouder voor de andere. Wees voorzichtig in de omgang met kinderen van deze leeftijd. Beslissingen die je vandaag neemt, kunnen hun toekomst beïnvloeden. Sociale interactie met hun leeftijdsgenootjes wordt ook belangrijker in deze fase. Houd rekening met de volgende punten bij het omgaan met kleuters van gescheiden ouders:

  • Kinderen op deze leeftijd kunnen 4-5 dagen van elk van de ouders verwijderd zijn. Het voogdijschema moet dienovereenkomstig worden voorbereid
  • Beide ouders moeten ervoor zorgen dat het kind toegang heeft tot andere kinderen van zijn/haar leeftijd
  • Veel kinderen in deze leeftijdsgroep kunnen naar andere kinderen en ouders kijken en boos zijn over hun woonsituatie, maar ze zijn niet goed in staat om hun emoties te uiten, waardoor ze zich soms anders gaan gedragen. Beide ouders moeten zich voorbereiden om deze aanpassingsproblemen aan te pakken, inclusief praten met het kind over hun gevoelens na overleg met een kinderpsycholoog of gezinstherapeut

4. Middelbare scholier of Tiener – 9-12 jaar

In deze fase moet je je voorbereiden om de controle over het schema van je kind los te laten. Leerlingen hebben allerlei andere dingen aan hun hoofd, waaronder studies, huiswerk, activiteiten en vrienden. Tegelijkertijd zijn deze kinderen flexibeler voor wijzigingen in jouw schema.

Maar laat je niet onbewust afstand van ze nemen door te veel ruimte te geven of te nemen. Ook al eisen ze onafhankelijkheid, scholieren, of ze nu jonger of ouder zijn, verlangen naar dezelfde zekerheid als baby’s. Routine en discipline bieden een voorspelbare basis om op terug te vallen. Houd rekening met de volgende punten:

  • Leerlingkinderen kunnen betrokken worden bij de voorbereiding van het bezoekingsschema en hebben een mening over wanneer ze bij welke ouder willen zijn
  • Op deze leeftijd zijn ze nieuwsgierig en meer bedreven in emotionele taal. Het is een goed moment om met hen te praten over hun emoties en over hoe ze omgaan met de scheiding, en hen aan te moedigen zichzelf te uiten

5. Tieners – 13-18 jaar

Je kind is nu volwassen. Voor zover tieners verlangen naar onafhankelijkheid, is er geen beter moment voor jouw tussenkomst, begeleiding en ondersteuning, aangezien deze tijd verwarrend voor hen kan zijn. Afhankelijk van de rijpheid van elk kind, kun je verschillende reacties verwachten.

In deze fase leven jonge volwassenen hun eigen leven. Vriendschappen worden extreem belangrijk. Terwijl ze de volwassenheid naderen, naderen ook mijlpalen zoals seks, alcohol en het aanleren van nieuwe vaardigheden zoals autorijden. Houd rekening met de volgende zaken om je kind door de tienerjaren te begeleiden als gescheiden ouder:

  • Ze kunnen lange tijd bij één ouder blijven. Desondanks heeft elk kind enige vorm van verbinding nodig met de ouder, ongeacht de fysieke afstand. Een ouder kan regelmatig contact houden met tieners via telefoongesprekken, brieven of e-mails
  • Wees voorbereid om je flexibel en geduldig op te stellen. Je hebt deze kwaliteiten nodig bij het opvoeden van een tiener, gezien de constante veranderingen in hun plannen
  • Bereik een gezamenlijk standpunt met je partner over de zaken waar je kind mee te maken zal krijgen in deze fase. Wat is jullie mening over daten, seks, autorijden en zaken zoals lichaamskunst, politiek en activisme? Hoe gaan jullie elk met deze kwesties om?

Co-ouderschapsrelaties zijn gescheiden van huwelijksrelaties. Veel getrouwde koppels zijn geen ouders, en veel ouders zijn mogelijk niet met elkaar getrouwd. We benadrukken dit omdat je je niet ontmoedigd moet voelen door de uitdagingen waar gescheiden of gescheiden ouders mee te maken hebben.

Ouderschap is in alle gevallen een moeilijke taak, en opgroeien met gescheiden ouders hoeft niet anders te zijn dan opgroeien in een intact gezin. Met de juiste planning en oprechte inspanning kun je dit effectief aanpakken.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven