Schaamte en schuld spelen een aanzienlijke rol bij de ontrouw van mensen die bedrog plegen. Verrassend genoeg ervaart de gekwetste partner ook een enorme hoeveelheid schuldgevoelens. Wanneer een man zijn vrouw bedriegt door een affaire, voelt hij vaak schuld en spijt. Echter, het is meestal de vrouw, de onschuldige partij, die ook met een ander soort schuldgevoel wordt geconfronteerd. Wanneer de ontrouw openbaar wordt, is er meestal een expliciete of impliciete overeenkomst om dit met niemand te delen en de feiten te verbergen. Hierdoor zijn er vaak weinig mogelijkheden om zulke gevoelige onderwerpen te bespreken, en eindigt de gekwetste partner vaak in stilte met een grote last van schuldgevoelens.
Waarom Voelt de Vrouw Schuld Bij de Ontrouw van Haar Man?
Het lijkt alsof de affaire een zwarte schaduw over het paar werpt. Het is beschamend voor beiden. Men zou kunnen denken dat dit alleen geldt voor de bedriegende partner, wat meestal het geval is. Echter, in werkelijkheid voelt de gekwetste partner vaak de schaamte en de lasten nog zwaarder, omdat zij zich ervan overtuigd is dat haar tekortkomingen de oorzaak zijn van de ontrouw. De gekwetste partner wil zich verstoppen, verdwijnen en voelt zich als een indringer in haar eigen leven.
Een voortdurende gedachte die haar bezighoudt is: “Er is vast iets mis met mij. Ik was geen goede vrouw. Ik heb gefaald.” Het leven wordt smaller door zelfreflectie en constante evaluatie. Dit heeft een verwoestend effect op de partner die zich mogelijk verdrietig, schuldig en gedeprimeerd voelt door de acties van haar man.
Ze blijft met een enorme schuld rondlopen over hoe haar huwelijk is beschadigd.
Vijf Vrouwen Beamen Waarom Zij Schuld Voelen
Een extramarital affair kan de relatie tussen partners blijvend veranderen, zelfs na verzoening. De vrouw kan zich constant schuldig voelen omdat ze denkt dat ze niet mooi genoeg, niet slank genoeg, niet meer jong, of niet langer aantrekkelijk voor haar man is, wat geleid heeft tot de affaire. Door deze schuldgevoelens kan ze lijden aan voortdurende achterdocht en eindigt ze in gedrag dat totaal niet bij haar past. Ze kan blijven denken dat ze verantwoordelijk is voor de ontrouw van haar man omdat ze niet genoeg deed, thuis, in bed of voor de spiegel. Hier volgen de ervaringsverhalen van vijf vrouwen.
1. Ik haat het om me als een privé-detective te gedragen
Mijn man bedrog mij met zijn secretaresse en dat heeft mijn leven verwoest. Ik moet nu overal op mijn hoede zijn. Ik houd zijn sms’jes, afspraken en uitjes bij. Het voelt alsof ik voortdurend een privé-detective ben. Ik heb hem opgedragen alleen mannelijke secretaresses aan te nemen, maar er zijn overal vrouwen in zijn kantoor.
Te midden van dit alles voel ik me schuldig vanwege mijn achterdocht. Ik ben in mijn veertiger jaren en voel me niet meer aantrekkelijk, enkel omdat hij een affaire had met zijn secretaresse van in de twintig. Voorheen had ik deze gevoelens nooit, ik was altijd zelfverzekerd. Ik dacht dat ik aantrekkelijk genoeg was, maar deze affaire heeft die illusie voor mij vernietigd. Nu ben ik gedreven om mijn uiterlijke verschijning te overtreffen en voel ik de druk van de ijdelheid.
2. Ik vervloek mezelf omdat ik een huisvrouw ben
Mijn zelfvertrouwen raakte volledig beschadigd op de dag dat ik mijn man in een compromitterende positie met mijn zus zag. Ik voelde me waardeloos en lelijk. Ik heb het geheim voor mijn familie verborgen gehouden uit angst dat als zij het wisten, dit het einde van mijn huwelijk zou zijn.
Ik moest kiezen tussen het huwelijk of verhuizen. Ik realiseerde me dat ik mijn zus meer vertrouwde dan mijn man en begon mezelf te verwijten over mijn naïviteit. Hoe had ik niet door dat er een affaire bloeide onder mijn eigen dak? Mijn vertrouwen in relaties is geschaad en ik verweet mezelf blind te zijn. Mijn man noemde me altijd een domme meid, ondanks dat ik een afgestudeerde ben. Mijn zus is een ingenieur en werkt, waardoor ik me weer afvraag of, als ik slim en werkend was geweest, mijn man niet zou zijn vreemdgegaan. Ik vervloek mezelf omdat ik een huisvrouw ben.
3. Ik voel me schuldig omdat ik niet voor mijn lichaam zorgde
Het was erg moeilijk voor mij om verder te gaan na zijn affaire met de zorgster van zijn moeder.
Hij zei dat het alleen maar om seks ging, en dat raakte me diep omdat het me deed beseffen dat ik niet meer zijn bedpartner ben.
Ik voel me schuldig omdat ik van mijn moeder heb geleerd dat ik mijn man gelukkig moet houden. Nu besef ik dat hij zijn geluk elders zoekt.
Ik kan niet meer met hem vrijen omdat het me eraan herinnert dat ik niet goed ben in bed. Ik voel spijt over mijn eigen onaantrekkelijke lichaam. Ik kijk naar mijn vollere figuur in de spiegel en voel medelijden met mezelf. Ik ben schuldig omdat ik niet voor mijn lichaam heb gezorgd na mijn bevalling. Ik wou dat ik naar de sportschool was gegaan en op dieet had geweest. Ik begin voedsel nu te haten. Ik ben een totale chaos.
4. Ik voel me als een verliezer in dit spel
Mijn vertrouwen werd gebroken, dus vroeg ik hem om het huis te verlaten, omdat ik ruimte nodig had. Hij ging weg en dat verwarrende mijn emoties nog verder, omdat hij vertrok zonder opnieuw om mijn genade te smeken. Ik wilde dat hij voor me zou pleiten om te blijven, zodat ik hem kon afwijzen. Ik wilde dat hij me bleef opvolgen om me te laten weten dat hij van me hield en terug bij me wilde zijn. Hij deed niets van dat alles, waardoor er een enorme leegte in mijn leven achterbleef. Ik maakte het hem gemakkelijk om zich te afscheiden en zijn vrijheid te krijgen. Ik voel me schuldig dat ik het spel niet goed heb gespeeld. Nu voel ik dat hij nog steeds een betere deal heeft dan ik. Ik voel me een grote mislukkeling omdat hij de affaire had en hij weg is.”
5. Als ik mijn transfer niet had aangenomen
Ik kreeg een transfer voor mijn werk, waardoor mijn huwelijk op afstand kwam te staan. We ontmoetten elkaar elke twee tot drie maanden, maar tijdens een van die ontmoetingen zag ik dat hij constant een vrouw aan het berichten was. Al die tijd durfde ik het niet ter sprake te brengen omdat ik onze paar dagen samen niet wilde verpesten. Maar toen ik terugkwam, vroeg ik hem wat er aan de hand was en hij wuifde het weg met de verklaring dat ze elkaar gewoon op Facebook hadden ontmoet en soms praatten. Hij zei dat als hij iets te verbergen had, hij niet met haar tegen mij zou berichten. Ik geloofde hem.
Een jaar later, toen hij werd overgeplaatst naar waar ik verbleef, bleef hij constant met die vrouw berichten en realiseerde ik me dat hij een emotionele affaire had. Niet wetende wie die vrouw was en waarom hij met haar in contact bleef, ondanks onze goede mentale connectie, voelde ik me verschrikkelijk. Op die dag verscheen er een scheur in onze relatie. Hij heeft waarschijnlijk geen contact meer met haar, maar dat maakt me niet uit; geestelijk ben ik mij van hem verwijderd. Maar ik voel me schuldig dat ik de transfer heb aangenomen. Misschien was dit niet gebeurd als we samen waren gebleven.
Wanneer er een affaire plaatsvindt, denken we vaak dat de bedriegende partner de enige is die in schaamte leeft. Maar er is een olifant in de kamer die niemand aanspreekt. Het is een feit dat de gekwetste partner zich even schuldig voelt of zelfs nog schuldig. Een huwelijk is verre van perfect. Een bepaalde studie toont aan dat slechts 1 op de 10 mensen hun huwelijk als “goed” beschouwt. Ontrouw is gebruikelijk en wijdverspreid. Het is iets dat altijd heeft bestaan en altijd zal bestaan. Huwelijk is bedoeld voor een paar om samen te groeien, te rijpen en in de loop der jaren te evolueren. Het is een proces van ontwikkeling. Huwelijk is geen eindpunt waarbij geluk de bestemming is.