Ik trouwde toen ik pas 19 jaar oud was. Het was niet de soort liefdevolle relatie die men op die leeftijd zou verwachten. Het was een gearrangeerd huwelijk, en daardoor voelde het vooral formeler en geplander aan.
Aangezien ik de oudste ben van drie zussen, was de druk om te trouwen reëel. Bhaskar’s familie kwam me bezoeken tijdens een Puja in mijn buurt. Mijn jongere zus riep me naar huis omdat Amma (moeder) wilde dat ik thee voor zijn familie maakte.
Hoewel ik geïrriteerd was, ging ik naar huis en glipte ik via de achterdeur naar mijn kamer. Ik maakte snel thee, omdat ik weer terug wilde naar het huis van mijn buurvrouw waar de Puja plaatsvond. Maar ik raakte gefrustreerd toen Bhaskar’s familie steeds meer kopjes thee vroeg.
Uiteindelijk gingen ze weg, en binnen een week kwam de bevestiging dat ik was gekozen als zijn bruid voor het gearrangeerde huwelijk. De ringceremonie volgde binnen een maand en voor ik het wist, vond het gearrangeerde huwelijk plaats. Toen wist ik niet dat ons verhaal onder de gearrangeerde huwelijken zo zou verlopen.
(Zoals verteld aan Joyeeta Talukdar)
De Eerste Dagen waren een Nachtmerrie
Ons verhaal van een gearrangeerd huwelijk begon vreselijk. Ik wist niet hoe ik moest koken, en het enige wat mijn ouders me hadden geleerd, was hoe je vis moest bereiden en rijst met een kookpan maakte. Het maken van maaltijden voelde voor mij plotseling als een enorme strijd.
Bhaskar was tien jaar ouder dan ik. Toen ik in zijn gehuurde huis in Guwahati aankwam, ontdekte ik dat het meer op een opbergkamer leek. Mijn vader was ambtenaar en we woonden in een B-graadkwartier in Digboi, Assam, waar we nooit te maken hadden met stroomuitval. Een tekort aan water was geen optie en we hadden drie ruime slaapkamers en een grote tuin en keuken.
Daar woonde Bhaskar in een kleine kamer, waar hij een gezamenlijke badkamer deelde met de overige huurders. Zijn familie was welvarend, maar hij woonde apart voor zijn werk; het voelde als eenkamerwoning voor een alleenstaande man.
Maar later realiseerde ik me dat hij een sterke onafhankelijke geest had en elke hulp van zijn vader afwees. Hij leefde in de ruimte die hij zich kon veroorloven. Bhaskar wilde zichzelf opbouwen, wat ik uiteindelijk aan hem begon te waarderen.
De Indeling van ons Nieuwe Thuis
Er stond een fornuis in één hoek van de kamer. De waterlevering van de overheid kwam twee keer per dag, en in het begin miste ik die tijdstippen omdat ik niet gewend was om water te verzamelen.
De lange stroomuitval maakte me bang in het donker en ik huilde vaak, denkende: ‘Waar ben ik terechtgekomen? Wat doet dit gearrangeerde huwelijk met mij?’
Af en toe werd ik ’s nachts wakker, denkende dat dit huwelijk slechts een droom was, en dat ik bij zonsopgang weer thuis bij mijn ouders zou zijn.
Maar zo was het niet. Ik werd boos en voelde dat mijn ouders alleen voor zijn familie kozen en niet gaven om hoe ik zou overleven of wat ik echt wilde. Ik begon de gemakken van thuis te missen, wat me het meest frustreerde en leidde tot mijn buien.
Bhaskar daarentegen gedroeg zich altijd volwassen. In plaats van boos te worden op mijn klachten, probeerde hij me gerust te stellen en zei: “Het spijt me, Aruna, dat ik je niet de gemakken kan bieden die je gewend bent. Maar ik beloof dat ik mijn uiterste best zal doen. Wees alsjeblieft een beetje geduldig met mij.”
Hij Begreep Mijn Situatie
Bhaskar was een begripvolle man. Hij wilde me helpen en voor me zorgen. Hij stond elke ochtend vroeg op om water te halen dat tijdens specifieke uren beschikbaar was. Ondanks de moeilijke omstandigheden leerden we gelukkig te zijn, omdat we beiden uiteindelijk groeiden.
We begonnen samen het avondeten te bereiden, hoewel we beiden niet goed konden koken. Dit lijkt misschien een klein iets, maar samen koken leek een manier om ons gearrangeerde huwelijk te laten slagen.
Onze Relatie Woog Op
We gingen vaak uit in de avond. In de weekenden maakten we plannen om nabijgelegen plekken te bezoeken met de motor en lange avonden door te brengen aan de Brahmaputranivier, genietend van het feit dat we nu getrouwd waren en plannen maakten voor de toekomst.
Na verloop van tijd werden we niet alleen een stel, maar ook vrienden die elkaar beter leerden begrijpen. Het maken van een gearrangeerd huwelijk voelt niet langer als een zware last, maar meer als een leerproces. We begonnen samen op vakantie te gaan en onze toekomst te plannen, wat ons dichter bij elkaar bracht.
We Verhuisden
Langzaam kreeg Bhaskar promotie op zijn werk, en na een jaar huurden we een BHK-kamer. De dingen begonnen te veranderen. Ik besefte dat hij bereid was alles voor me te doen. Dit was het moment waarop ons gearrangeerde huwelijk echt een positieve wending nam.
Nu, bijna 16 jaar later, hebben we twee prachtige kinderen. Eén zit in de tiende klas en de ander in de vijfde klas. We kunnen nu zeggen dat we gelukkig zijn.
Ik Volg Mijn Ambities Nu
Bhaskar weet dat ik altijd een zeer ambitieus meisje was en dat ik financieel onafhankelijk wilde zijn, maar mijn vroege huwelijk had mijn dromen op pauze gezet. Hij moedigde me aan om opnieuw te studeren. Hij begreep me en mijn dromen, en hoe belangrijk ze voor me waren.
Ik ben weer begonnen met mijn studie toen mijn zoon in de zevende klas zat. Dit jaar ga ik mijn diploma behalen en geef ik zelfs bijles aan kleine kinderen.
Langzaam krijg ik de financiële onafhankelijkheid die ik verlangde.
Ik Heb Ook Opleiding Gevolgd
Ik besloot om me te laten trainen als make-upartiest en Bhaskar steunde me volledig, zonder enige vraag. Er was geen enkele dag dat hij aan mijn capaciteiten twijfelde of deze in twijfel trok.
Hoe laat het ook is, ik ben blij dat mijn dromen eindelijk vorm kregen, ondanks dat er een goede 17 jaar tussen zat.
In deze jaren ben ik ook rijper geworden. Bhaskar is een zorgeloze man en geniet van het leven met zijn gezin en heeft minimale behoeften, maar hij heeft me nooit aangemoedigd om mijn grenzen niet te verleggen en mijn dromen na te jagen.
Hij is Altijd Daar
Bhaskar is echt mijn vriend geworden. Ik kan alles met hem delen en vertrouw hem volledig. Er is een sterke band tussen ons.
Ik weet dat ik altijd opnieuw bij hem kan terugkeren na fouten, en hij er is altijd om mij op te vangen. Ik weet dat hij me gewoon in zijn armen zal houden, me zal troosten en zeggen: “Het komt goed, ik ben aan je zijde.” Hij bedoelt het ook echt.
Geloof Is Alles
In deze 17 jaar huwelijk heb ik één belangrijke les geleerd: dingen nemen tijd en er moeten compromissen worden gesloten door beide partners. Maar als je vol vertrouwen in elkaar hebt, kan de relatie slagen.
Mijn Amma zei altijd een wijze zin over het huwelijk: “Een huwelijk is als een boot die door twee mensen wordt geroeid, die altijd aan de tegenovergestelde uiteinden zitten. Ze kunnen veilig de oever bereiken als een van beiden compromissen sluit en volledig vertrouwen heeft in de ander die de boot leidt in tijden van hoge vloed. Het hangt nu af van welke kant de vloed zal slaan. Soms kan het voordelig zijn voor de vrouw en soms voor de man. Ze moeten in elkaar geloven dat ze de zware golven kunnen overwinnen en samen de kust kunnen bereiken zonder hun ego’s te laten botsen. Want de botsing van ego’s is gevaarlijker dan wat dan ook.”