Kindermisbruik door ouders is een ernstig probleem dat helaas nog steeds voorkomt in onze maatschappij. Hoewel we misschien wegkijken bij de schokkende verhalen in de kranten, is het belangrijk te erkennen dat dit een kwestie is die dringende aandacht vereist.
Geweld door een ouder wordt vaak genegeerd, vooral omdat de slachtoffers zich meestal in een kwetsbare positie bevinden. Het is een complexe situatie waarin een indrukkenbaar jong kind vaak niet de middelen heeft om de nodige hulp te zoeken. De tekenen van kindermisbruik zijn soms subtiel, maar wij helpen u deze beter te begrijpen.
Hoe om te gaan met kindermisbruik door ouders
Het accepteren en verwerken van de ernstige realiteit van kindermisbruik thuis kan voor veel ouders een grote uitdaging zijn, vooral voor degene die het geweld waarneemt. Dit is een waargebeurd verhaal dat de complexiteit van de situatie benadrukt:
De eerste keer dat het gebeurde, was onze oudste zoon acht jaar oud. Mijn man trok de broek van onze zoon uit in onze woonkamer en betastte zijn geslachtsdeel. Hij onderzocht het grondig. Onze zoon voelde zich enorm beschaamd en rende naar zijn kamer. Op dat moment besefte ik niet dat dit een geval van kindermisbruik door een vader was.
Ik had nooit zo’n gedurfde actie van mijn anders zo verlegen man verwacht. Ik vertelde hem dat onze zoon zich ongemakkelijk voelde, maar hij antwoordde dat hij als vader de ontwikkeling van zijn zoon moest controleren. Ik keek in shock naar de uitdrukkingen op het gezicht van mijn man. Het was niet de blik van een vader die zich bezighoudt met de ontwikkeling van zijn kind, maar iemand die zich vermaakt met de daad. Ik wist op dat moment dat er iets mis was.
We hebben twee zonen, die toen acht en vijf waren. Hij ging regelmatig naar hun kamer om met hen te spelen, en ik hield elke keer een oogje in het zeil, omdat hij altijd ongepast contact met de jongens maakte. Ik uitte mijn zorgen bij hem, maar hij beschuldigde me ervan te kleinzerig te zijn.
Twee jaar lang alert blijven
Ik was erg ongerust, omdat hij onze zoon gedurende twee jaar op een walgelijke manier bleef aanraken en ook onze jongste zoon begon te betasten. Onze jongens sliepen bij ons, en ik merkte dat hij hen ’s nachts betastte. Het eerste wat ik deed, was hen samen naar hun eigen kamer verhuizen.
Ik bevond me in een dilemma. Ik moest hen onderwijzen dat hun vader verkeerd was. Ik moest sterk zijn toen mijn tweede zoon begon te genieten van de aanrakingen. Als arts kan ik met mijn zonen praten vanuit een academisch perspectief, maar dat betekende ook dat hun vader hen schade toebracht.
Dit waren duidelijk tekenen van kindermisbruik. Ik begon me ook meer in de kinderrechten in India te verdiepen om het probleem beter te begrijpen. Ik las goede artikelen over opvoeding en levensstijl. Daarom heb ik veel geleerd over het belang van het onderwijzen van onze jongens wat ze vooral niét moeten doen.
Desondanks lees ik weinig over hoe ik hen kan opvoeden tot emotioneel betrokken en bewuste individuen die respect hebben voor zichzelf en anderen, en goed bekend zijn met de principes van toestemming. Soms voel ik me in het duister over wat dit betreft. Ik weet dat het voor een kind altijd een ‘nee’ moet zijn bij ongepaste aanrakingen door een ouder.
Ik ben vastbesloten om zonen op te voeden die zich bewust zijn van zichzelf
Mijn grootste probleem is echter hoe ik mijn man kan onderwijzen over grenzen, omdat hij meestal gesloten staat voor communicatie. Hij kijkt nooit naar andere jongens of mannen en ervaart geen problemen op seksueel gebied met mij. We hadden een jonge tuinman in dienst. Voor de veiligheid heb ik hem ontslag gegeven.
Ik besef ook dat de jongens thuis geen goed rolmodel zien. Ondanks dat ben ik vastbesloten om mijn steentje bij te dragen aan het opvoeden van jongens die trots zijn op wie ze zijn, zich bewust zijn van grenzen, nieuwsgierig en vragend zijn naar zichzelf en de wereld.
Wat me echt raakte: op een weekend zaten we samen op de bank om naar een voetbalwedstrijd te kijken. Mijn man en de zonen juichten voor hun respectieve teams. Plotseling ‘flickte’ mijn man de geslachtsdelen van onze zoon aan, en hij leek zich te amuseren. Hij kreeg direct een erectie.
Mijn oudste zoon bewoog zich onmiddellijk weg. Alles wat ik zag was verkeerd. Dit was een ernstig geval van kindermisbruik door ouders, en ik moest toekijken hoe mijn eigen zonen dit ondergingen. De vader die zijn zoon betastte, de zoon die ervan genoot en de oudste zoon die naar veiligheid rende.
Ik voelde me verwoest, omdat mijn huis geen veilige omgeving bood. Ik zei tegen hen beiden dat dit ongepast was. Mijn jongste zoon werd verlegen, en ik vertelde mijn man dat hij het goede voorbeeld moest geven. Hij lachte het weg en ging naar zijn kamer.
Jongetjes zijn kwetsbaar en nieuwsgierig
Ik weet niet of ik paranoïde ben of dingen uit hun context trek. Misschien was de erectie willekeurig en toevallig, maar wat als het een reactie was? Zevenjarige kinderen zijn erg nieuwsgierig en zich bewust van hun lichaam. Ik weet dit als arts. Mijn man is een conformist, en zijn ideologieën zijn niet flexibel. Hij accepteert geen andere opvattingen.
De manier waarop hij met deze situaties omgaat, is zeer ongepast en kinderachtig. Het maakt me ongemakkelijk en kwaad. De afgelopen twee jaar heb ik verderop in mijn eigen huis op het geslachtsdeel van mijn zonen moeten passen. Ik overweeg ook om hem naar psychologische begeleiding te sturen, omdat ik het gevoel heb dat er iets serieus mis met hem is.
Er zijn zoveel mogelijkheden die hem zouden kunnen helpen. Voor hem is begeleiding echter voor mensen die geestelijk ziek zijn. Voor mij is het aanraken van je zonen een teken van geestelijke ziekelijkheid. Mijn opvoeding van de kinderen is telkens met duidelijke lichaamsgrenzen.
Wanneer ze niet willen kusen of omhelzen, versterk ik onze gezinsregel dat niemand gedwongen wordt tot liefde of genegenheid wanneer ze dat niet willen. Dit is vanaf hun babyjaren zeer duidelijk gemaakt.
Als arts weet ik dat kinderen van nature zeer sensueel en seksueel zijn. We zien al in de babyperiode erecties bij jongens. Maar volwassenen moeten begrijpen dat de seksualiteit van kinderen niet vergelijkbaar is met die van volwassenen. Het is geen door hormonen gedreven seksualiteit.
Hun behoefte is niet gericht op seks, omdat ze niet dezelfde hormonale drang hebben. Daarom moest ik erop letten of mijn man volwassen seksualiteit met die van een kind conflikteerde. Ik heb voortdurend geprobeerd om mijn man te laten inzien dat hij zijn volwassen seksualiteit moet scheiden van die van de jongens. Ondanks mijn inspanningen ben ik hierin niet geslaagd.
Voor een moeder en vrouw is het moeilijk
Als moeder en echtgenote is het een zware tijd voor mij geweest, omdat ik weet dat mijn man fout zit en ik een stevige positie tegen hem moet innemen. Daarom ben ik begonnen om mijn zonen te leren hun eigen grenzen te trekken. Mijn oudste zoon, die nu tien jaar is, blijft duidelijk uit de buurt van zijn vader, terwijl de jongste nog steeds in de war is.
Voor mij is dit de eerste stap naar het planten van de zaadjes van toestemming. Het draait om het onderwijzen van mijn zonen over hun lichamen en de lichamen van anderen. Kindermisbruik door een ouder is iets dat ik mijn kinderen niet zal laten ondergaan. Ik wil ze niet in de steek laten.
Mijn oudste zoon praat ook niet meer met zijn vader en wil het huis niet meer binnen wanneer zijn vader alleen is. Hij wil volgend jaar naar een internaat, wat ik ook een juiste beslissing vind. Maar wat te doen met de jongste? Ik besef dat ik als moeder de gemakkelijke weg kies door mijn zoon naar een internaat te sturen in plaats van mijn man te corrigeren.
Ik heb besloten mijn man stevig aan te pakken na de vertrek van mijn oudste zoon naar het internaat. Ik weet dat dit een zware impact op mijn huwelijk zal hebben, maar nu, als moeder, moet ik de veiligheid van mijn zonen vooropstellen. Laat mijn man zelf beslissen wat hij bereid is te doen.
Opmerking van de counselor Jaseena Backer: Dit verhaal komt van een arts die als cliënt naar me toe kwam in Patna. Ze heeft op een zeer volwassen manier gehandeld en gereageerd. Ze was in staat om het misbruik van haar zonen te identificeren. Ze heeft haar best gedaan om het denken van haar man te veranderen terwijl ze grenzen voor haar kinderen stelde. Ze wist dat ze thuis een beter rolmodel nodig had. Tenslotte heeft ze besloten om één kind in veiligheid te brengen en daarna stevig aan haar man te werken.